Vol 10, No 4 (2003): Folia Cardiologica
Original articles
Published online: 2003-07-14
Ocena wybranych parametrów echokardiograficznych u chorych z przetrwałym migotaniem przedsionków po przywróceniu rytmu zatokowego. Obserwacja roczna
Folia Cardiol 2003;10(4):501-509.
Abstract
Wstęp: Migotanie przedsionków (AF) jest najczęstszą utrwaloną arytmią występującą u ok. 0,4% populacji i aż u 5% u osób powyżej 75 rż. Powiększenie lewego przedsionka w przebiegu AF traktuje się zarówno jako przyczynę, jak i konsekwencję arytmii. Kardiowersja jest uznaną metodą leczenia tej arytmii. Celem pracy była ocena dynamiki zmian wybranych parametrów echokardiograficznych w grupie chorych z przetrwałym AF po przywróceniu rytmu zatokowego w obserwacji rocznej.
Materiał i metody: Spośród 74 kolejnych chorych z przetrwałym AF poddanych kardiowersji analizowano wyniki badania echokardiograficznego 32 pacjentów, u których po skutecznej kardiowersji w rocznej obserwacji utrzymał się rytm zatokowy. Badani pacjenci byli w wieku 40–75 lat, średnia wieku 57,2 ± 8,2 roku. Średni czas trwania arytmii wynosił u nich 6,5 ± ± 5,2 miesiąca, a przyczyną arytmii były: nadciśnienie tętnicze lub/i choroba niedokrwienna serca. Chorym wykonywano seryjnie badanie echokardiograficzne przed kardiowersją oraz 24 godziny, 7 dni, 30 dni i 12 miesięcy po kardiowersji. Grupę kontrolną stanowiło 15 chorych o podobnym rozkładzie wieku, płci, schorzeń towarzyszących i klasie czynnościowej z rytmem zatokowym.
Wyniki: Przed kardiowersją w badanej grupie stwierdzono większe wymiary jamy lewego przedsionka niż w grupie kontrolnej oraz gorszą czynność lewej komory (48,2 ± 7,1 mm vs. 43,4 ± 3,1 mm i 52,5 ± 13,8% vs. 55,9 ± 14,6%). Przywrócenie rytmu zatokowego spowodowało istotne zmniejszenie wymiarów lewego przedsionka, poprawę czynności lewej komory: odpowiednio 48,2 ± 7,1 mm vs. 45,3 ± 6,1 mm, 98,4 ± 15,6 ml vs. 82,2 ± 12,2 ml, 52,5 ± ± 13,8% vs. 58,5 ± 14,1%. Zmiany te przebiegały równolegle z powrotem funkcji skurczowej lewego przedsionka i zachodziły w pierwszym miesiącu po kardiowersji, z największą dynamiką zmian w pierwszym tygodniu. W kolejnych miesiącach rocznej obserwacji badane parametry echokardiograficzne istotnie się nie zmieniły.
Wnioski: Przywrócenie i utrzymanie rytmu zatokowego w grupie chorych z przetrwałym AF na podłożu nadciśnienia tętniczego lub/i choroby niedokrwiennej serca, trwających średnio 6,5 miesiąca prowadzi do zmniejszenia wymiarów i powrotu czynności skurczowej lewego przedsionka oraz poprawy funkcji skurczowej lewej komory. (Folia Cardiol. 2003; 10: 501–509)
Materiał i metody: Spośród 74 kolejnych chorych z przetrwałym AF poddanych kardiowersji analizowano wyniki badania echokardiograficznego 32 pacjentów, u których po skutecznej kardiowersji w rocznej obserwacji utrzymał się rytm zatokowy. Badani pacjenci byli w wieku 40–75 lat, średnia wieku 57,2 ± 8,2 roku. Średni czas trwania arytmii wynosił u nich 6,5 ± ± 5,2 miesiąca, a przyczyną arytmii były: nadciśnienie tętnicze lub/i choroba niedokrwienna serca. Chorym wykonywano seryjnie badanie echokardiograficzne przed kardiowersją oraz 24 godziny, 7 dni, 30 dni i 12 miesięcy po kardiowersji. Grupę kontrolną stanowiło 15 chorych o podobnym rozkładzie wieku, płci, schorzeń towarzyszących i klasie czynnościowej z rytmem zatokowym.
Wyniki: Przed kardiowersją w badanej grupie stwierdzono większe wymiary jamy lewego przedsionka niż w grupie kontrolnej oraz gorszą czynność lewej komory (48,2 ± 7,1 mm vs. 43,4 ± 3,1 mm i 52,5 ± 13,8% vs. 55,9 ± 14,6%). Przywrócenie rytmu zatokowego spowodowało istotne zmniejszenie wymiarów lewego przedsionka, poprawę czynności lewej komory: odpowiednio 48,2 ± 7,1 mm vs. 45,3 ± 6,1 mm, 98,4 ± 15,6 ml vs. 82,2 ± 12,2 ml, 52,5 ± ± 13,8% vs. 58,5 ± 14,1%. Zmiany te przebiegały równolegle z powrotem funkcji skurczowej lewego przedsionka i zachodziły w pierwszym miesiącu po kardiowersji, z największą dynamiką zmian w pierwszym tygodniu. W kolejnych miesiącach rocznej obserwacji badane parametry echokardiograficzne istotnie się nie zmieniły.
Wnioski: Przywrócenie i utrzymanie rytmu zatokowego w grupie chorych z przetrwałym AF na podłożu nadciśnienia tętniczego lub/i choroby niedokrwiennej serca, trwających średnio 6,5 miesiąca prowadzi do zmniejszenia wymiarów i powrotu czynności skurczowej lewego przedsionka oraz poprawy funkcji skurczowej lewej komory. (Folia Cardiol. 2003; 10: 501–509)
Keywords: migotanie przedsionkówkardiowersjabadanie echokardiograficzne
