Wstęp: U pacjentów po całkowitej korekcji tetralogii Fallota stwierdza się gorszą niż u osób zdrowych wydolność fizyczną, pomimo dobrych długoletnich rezultatów. Spadek wydolności wiąże się ze zmianami w mięśniówce komór, nieadekwatną odpowiedzią chronoptropową. Celem pracy była ocena wydolności fizycznej dorosłych pacjentów w odległej obserwacji po korekcji całkowitej tetralogii Fallota w zależności od obecności istotnej niedomykalności płucnej oraz poprzedzających procedur paliatywnych.
Materiał i metody: Badaniem objęto 53 chorych w wieku 16–44 lat (śr. 27,1 ± 6,4 roku), operowanych w wieku 2–26 lat (śr. 7,2 ± 4,9 roku), 6–39 lat temu (śr. 19,9 ± 5,9 roku). U 10 z nich uprzednio wykonano zabieg paliatywny (zespolenie typu Blalock-Taussig). Grupę kontrolną stanowiło 29 osób w wieku 17–45 lat (śr. 25,1 ± 6,8 roku). U wszystkich przeprowadzono maksymalny test wysiłkowy na bieżni ruchomej według protokołu Bruce’a. Za pomocą badania echokardiograficznego oceniono stopień niedomykalności płucnej. U 26 pacjentów stwierdzono istotną niedomykalność płucną [Ipł(+)]. Dokonano porównania chorych z istotną niedomykalnością płucną z pacjentami bez niedomykalności oraz osobami, u których w przeszłości wykonano zabieg paliatywny, a także przeprowadzono w tych podgrupach korelacje liniowe między parametrami próby wysiłkowej a wiekiem aktualnym, wiekiem w czasie operacji oraz czasem od zabiegu.
Wnioski: Wydolność fizyczna u dorosłych pacjentów po korekcji całkowitej tetralogii Fallota jest obniżona. Obecność niedomykalności płucnej pogarsza wydolność fizyczną u tych chorych. Wykonanie zespolenia paliatywnego w przeszłości nie pogarsza u nich parametrów wydolności fizycznej. Wydolność fizyczna nie zależy od wieku w czasie operacji oraz czasu obserwacji od zabiegu operacyjnego. (Folia Cardiol. 2003; 10: 791–798)