Vol 11, No 4 (2004): Folia Cardiologica
Original articles
Published online: 2004-03-31
Implantacja stentów wieńcowych w technice bezpośredniej nie upośledza ich stopnia rozprężenia. Badanie z wykorzystaniem ultrasonografii wewnątrzwieńcowej
Folia Cardiol 2004;11(4):277-284.
Abstract
Wstęp: Silnie zwapniałe blaszki miażdżycowe mogą upośledzać stopień rozprężenia
i geometrię stentów wieńcowych. Celem niniejszej pracy była ocena wyników bezpośrednich
implantacji stentów za pomocą techniki bezpośredniej w porównaniu z techniką z
użyciem predylatacji, a także określenie, czy stopień zwapnienia blaszki miażdżycowej
może wpływać na stopień rozprężenia i geometrię stentu.
Materiał i metody: Analizą objęto 65 kolejnych pacjentów poddanych implantacji stentów wieńcowych. Badaną populację podzielono na 2 grupy, stosownie do zastosowanej techniki implantacji stentów. Grupę 1 stanowiło 35 pacjentów poddanych zabiegom z zastosowaniem techniki bezpośredniej, natomiast grupę 2 - 30 chorych, którym implantowano stenty wieńcowe z użyciem predylatacji. U wszystkich pacjentów przeprowadzono ultrasonografię wewnątrzwieńcową (IVUS) przed i po zabiegu z wykorzystaniem trójwymiarowej rekonstrukcji. Analizie poddano wartości całkowitego pola naczynia (EEMA), pola światła naczynia (LA), pola blaszki miażdżycowej (PA) oraz wielkość zwapnień mierzone co 1 mm przez całą długość stentu.
Wyniki: Nie obserwowano różnic między grupami w zakresie charakterystyki klinicznej i angiograficznej. Średnia wielkość łuku zwapnień we wszystkich analizowanych przekrojach wyniosła 81,7 ± 66,4° w grupie 1 oraz 88,8 ± 79,2° w grupie 2 (p = NS). Nie stwierdzono różnic między grupami w zakresie wartości EEMA, LA, PA po zabiegu implantacji stentów. Nieznamienny statystycznie był także przyrost światła naczynia po zabiegu w obu badanych grupach, jednak w przypadku blaszek ze zwapnieniami powyżej 180° przyrost światła naczynia był istotnie mniejszy niż w przypadku blaszek bez zwapnień.
Wnioski: Użycie techniki stentowania bezpośredniego nie wpływa na stopień rozprężenia stentu, jednak jego geometria jest istotnie zależna od stopnia zwapnienia blaszki miażdżycowej. (Folia Cardiol. 2004; 11: 277–283)
Materiał i metody: Analizą objęto 65 kolejnych pacjentów poddanych implantacji stentów wieńcowych. Badaną populację podzielono na 2 grupy, stosownie do zastosowanej techniki implantacji stentów. Grupę 1 stanowiło 35 pacjentów poddanych zabiegom z zastosowaniem techniki bezpośredniej, natomiast grupę 2 - 30 chorych, którym implantowano stenty wieńcowe z użyciem predylatacji. U wszystkich pacjentów przeprowadzono ultrasonografię wewnątrzwieńcową (IVUS) przed i po zabiegu z wykorzystaniem trójwymiarowej rekonstrukcji. Analizie poddano wartości całkowitego pola naczynia (EEMA), pola światła naczynia (LA), pola blaszki miażdżycowej (PA) oraz wielkość zwapnień mierzone co 1 mm przez całą długość stentu.
Wyniki: Nie obserwowano różnic między grupami w zakresie charakterystyki klinicznej i angiograficznej. Średnia wielkość łuku zwapnień we wszystkich analizowanych przekrojach wyniosła 81,7 ± 66,4° w grupie 1 oraz 88,8 ± 79,2° w grupie 2 (p = NS). Nie stwierdzono różnic między grupami w zakresie wartości EEMA, LA, PA po zabiegu implantacji stentów. Nieznamienny statystycznie był także przyrost światła naczynia po zabiegu w obu badanych grupach, jednak w przypadku blaszek ze zwapnieniami powyżej 180° przyrost światła naczynia był istotnie mniejszy niż w przypadku blaszek bez zwapnień.
Wnioski: Użycie techniki stentowania bezpośredniego nie wpływa na stopień rozprężenia stentu, jednak jego geometria jest istotnie zależna od stopnia zwapnienia blaszki miażdżycowej. (Folia Cardiol. 2004; 11: 277–283)
Keywords: ultrasonografia wewnątrzwieńcowastentychoroba wieńcowa
