Wstęp: W zawale ściany dolnej tętnicą odpowiedzialną za zawał jest prawa tętnica wieńcowa (RCA), rzadziej tętnica okalająca (LCx). Naczynia te mają nieco odmienny obszar unaczynienia w obrębie serca, co może wpływać na przebieg kliniczny.
Materiał i metody: Analizie poddano 414 chorych, których podzielono na dwie grupy. W grupie RCA tętnicą odpowiedzialną za zawał była prawa tętnica wieńcowa (n = 321), a w grupie LCx - tętnica okalająca (n = 93). W każdej grupie wyodrębniono dwie podgrupy w zależności od obecności powikłań. Przebieg powikłany w grupie RCA stwierdzono u 143 (44%) chorych, a niepowikłany u 178 (56%), natomiast w grupie LCx odpowiednio u 42 (45%) i 51 (54%) osób.
Wyniki: U pacjentów z okluzją RCA częściej obserwowano blok przedsionkowo-komorowy II/III stopnia oraz bradykardię z hipotonią niż w grupie LCx (19,3% vs. 4,3%; p = 0,0005 oraz 16,5% vs. 5,4%; p = 0,0065). Złożone komorowe zaburzenia rytmu, wstrząs kardiogenny i śmiertelność wewnątrzszpitalna występowały z podobną częstością (18,0% vs. 19,5%, NS; 10,9% vs. 10,7%, NS; 5,6% vs. 4,3%, NS). Nie było również istotnych statystycznie różnic dotyczących wartości frakcji wyrzutowej lewej komory (46,7 ± 10,7% vs. 47,6 ± 7,8%, NS) i aktywności enzymów wskaźnikowych (CK: 3178,5 ± 2825,7 μ/l vs. 3005,0 ± 3021,1 μ/l, NS; CK-MB: 251,9 ± 166,5 μ/l vs. 277,1 ± 242,4 μ/l, NS).
Wnioski: Różnice i podobieństwa w przebiegu klinicznym zawału ściany dolnej wiążą się z rodzajem tętnicy odpowiedzialnej za zawał, z jej obszarem unaczynienia i rozległością strefy niedokrwienia. (Folia Cardiol. 2004; 11: 499–503)