Wstęp: Dorośli pacjenci z drożnym ubytkiem międzyprzedsionkowym zazwyczaj oceniają swoją wydolność wysiłkową jako prawidłową. Fakt ten może dodatkowo odsuwać podjęcie decyzji o zamknięciu ubytku. Subiektywna ocena wydolności spoczynkowej nie odzwierciedla jednak w pełni stanu klinicznego pacjenta. Celem pracy była ocena wydolności fizycznej mierzonej z wykorzystaniem metody spiroergometrii u dorosłych pacjentów z ubytkiem w przegrodzie międzyprzedsionkowej, u których nie występują objawy.
Materiał i metody: Badaniem objęto 36 osób (w tym 25 kobiet) z drożnym ubytkiem przegrody międzyprzedsionkowej typu II (ASD II) w wieku średnio 44,7 ± 8,2 roku. Grupę kontrolną stanowiło 25 zdrowych osób (w tym 15 kobiet) w wieku 45,6 ± 6,1 roku. Wykonano badanie echokardiograficzne: określono wymiar końcoworozkurczowy lewej komory, końcoworozkurczowy prawej komory, frakcję wyrzutową lewej komory (LVEF), stopień niedomykalności trójdzielnej, ciśnienie końcowoskurczowe w prawej komorze (RVSP) oraz obliczono stosunek przepływu płucnego do systemowego (Qp:Qs). Wykonano maksymalny test wysiłkowy na bieżni ruchomej według zmodyfikowanego protokołu Bruce’a, spirometrię spoczynkową, w której oceniano natężoną pojemność życiową płuc (FVC), objętość oddechową (TV), wentylację minutową (VE), natężoną objętość wydechową pierwszosekundową (FEV₁), natężony przepływ wydechowy w środkowej części FVC (FEF_25–75%), szczytowe pochłanianie tlenu (peak VO₂). Badano również wskaźnik VE/VCO₂ slope.
Wnioski: Na podstawie analizy powyższych parametrów sformułowano następujące wnioski: Pomimo subiektywnie dobrej oceny wydolności fizycznej u dorosłych pacjentów z ASD jest ona istotnie obniżona. Obniżenie wydolności fizycznej wiąże się z wynikającego z anatomii wady zmniejszonego rzutu serca oraz patologii czynności płuc, będących konsekwencją zwiększonego przepływu płucnego krwi. (Folia Cardiol. 2005; 12: 125–132)