Stosowanie sotalolu w zapobieganiu migotaniu przedsionków po zabiegach pomostowania aortalno-wieńcowego

Abstract

Migotanie przedsionków (AF) jest jednym z najczęstszych powikłań występujących po zabiegach kardiochirurgicznych i wynosi według różnych autorów 10–50%, w zależności od definicji i metod wykrywania. Najczęściej pojawia się między 2. a 4. dobą po operacji i często nawraca w ciągu pierwszych 30 dni po zabiegu. Ostatnio obserwowany wzrost częstości występowania pooperacyjnego AF prawdopodobnie wiąże się z powiększeniem grupy chorych kwalifikowanych do zabiegów rewaskularyzacji serca. Właściwe leczenie i zapobieganie pooperacyjnemu AF jest niezwykle ważne dla poprawy stanu zdrowia pacjentów i szybszej rehabilitacji, a także zmniejszenia kosztów hospitalizacji. Mimo istnienia jednolitych wytycznych wciąż pojawiają się wątpliwości co do wyboru leku antyarytmicznego i czasu jego wdrożenia do leczenia. Dotychczas opublikowane wyniki badań wskazują na niewątpliwe korzyści płynące ze stosowania terapii antyarytmicznej zarówno w okresie przed-, jak i pooperacyjnym. W wielu dotychczas opublikowanych pracach zwraca się uwagę na istotną rolę sotalolu w prewencji AF u pacjentów poddanych zabiegom kardiochirurgicznym. Jak się wydaje, jest to lek, który w istotny sposób zmniejsza częstość występowania AF. Nadal jednak brak jednoznacznych danych uzyskanych w dużych badaniach klinicznych, dotyczących częstości występowania objawów niepożądanych związanych z leczeniem sotalolem oraz optymalnej dawki leku. Należy również jednoznacznie określić grupy pacjentów, u których ta terapia może być najbardziej skuteczna. (Folia Cardiol. 2005; 12: 77–83)