Vol 12, No 6 (2005): Folia Cardiologica
Original articles
Published online: 2005-06-20
Ocena regionalnej funkcji rozkurczowej lewej komory metodą tkankowej echokardiografii doplerowskiej u pacjentów bez zaburzeń kurczliwości przed angioplastyką i po niej
Folia Cardiol 2005;12(6):438-444.
Abstract
Wstęp: Zaburzenia fazy rozkurczu lewej komory są wczesnym objawem niedokrwienia. Technika
tkankowej echokardiografii doplerowskiej (TDE) pozwala na ocenę wielu parametrów
odcinkowej funkcji rozkurczowej. W celu sprawdzenia, czy angioplastyka korzystnie wpływa
na regionalną czynność rozkurczową mięśnia, oceniono za pomocą TDE zmienność jej parametrów
przed zabiegiem angioplastyki i po nim.
Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 40 osób (31 mężczyzn, średnia wieku 49,8 ± ± 9,6 roku) bez spoczynkowych zaburzeń kurczliwości mięśnia w dorzeczu udrażnianego naczynia, kwalifikowanych do zabiegu przezskórnej angioplastyki. Pacjentów podzielono na dwie grupy: grupa I — chorzy, u których zwężenie naczynia wynosiło poniżej 70%, grupa II — chorzy, u których zwężenie naczynia wyniosło powyżej 70%. U każdego pacjenta przeprowadzono dwa pełne badania echokardiograficzne połączone z oceną TDE. Pierwsze z nich (badanie 1) wykonywano dzień przed rozszerzeniem naczynia, drugie (badanie 2) przeprowadzono 2–3 dni po skutecznym zabiegu. W jednym pełnym cyklu mierzono czasy trwania: fazy izowolumicznego rozkurczu (IVRT), fazy szybkiego napływu (RFT) i skurczu przedsionka (AFT). Oceniono maksymalne prędkości ruchu mięśnia w fazie szybkiego napływu (Em) i napływu przedsionkowego (Am).
Wyniki: Zaobserwowano wzrost prędkości ruchu mięśnia w fazie szybkiego napływu w całej badanej grupie (6,4 ± 1,7 cm vs. 6,9 ± 1,5 cm, p < 0,05). Po podziale na grupy zmianę taką zanotowano tylko w grupie II (6,0 ± 1,5 cm vs. 6,8 ± 1,7 cm, p < 0,01). Różnice w prędkościach w fazie napływu przedsionkowego nie osiągnęły istotnych statystycznie różnic. Wzrost stosunku Em/Am między badaniami zanotowano tylko dla grupy II (0,9 ± 0,9 vs. 1,3 ± 0,9, p < 0,05). Nastąpiło skrócenie IVRT w całej grupie (103 ± 19 ms vs. 91 ± 20 ms, p < 0,05), nie zaobserwowano takiej zależności w grupie I, a jedynie w grupie II (odpowiednio 95 ± 21 ms vs. 87 ± 23 ms, NS, 121 ± 20 ms vs. 97 ± 21 ms, p < 0,01). Czasy fazy szybkiego napływu i skurczu przedsionka nie uległy zmianie w kolejnych badaniach. Różnice wartości Em i IVRT między grupami stwierdzano już w badaniu 1 (6,8 ± 1,9 cm/s vs. 6,0 ± 1,5 cm/s, p < 0,01 oraz 95 ± 21 ms vs. 121 ± 20 ms, p < 0,001). W badaniu wykonanym po angioplastyce żaden z ocenianych parametrów nie osiągnął istotnej zmiany przy porównywaniu obu grup.
Wnioski: U chorych ze zwężeniem tętnicy wieńcowej występują regionalne zmiany funkcji rozkurczowej mięśnia lewej komory. Po wykonaniu angioplastyki regionalna funkcja rozkurczowa ulega poprawie w dorzeczu naczynia istotnie zwężonego (> 70%). (Folia Cardiol. 2005; 12: 438–444)
Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 40 osób (31 mężczyzn, średnia wieku 49,8 ± ± 9,6 roku) bez spoczynkowych zaburzeń kurczliwości mięśnia w dorzeczu udrażnianego naczynia, kwalifikowanych do zabiegu przezskórnej angioplastyki. Pacjentów podzielono na dwie grupy: grupa I — chorzy, u których zwężenie naczynia wynosiło poniżej 70%, grupa II — chorzy, u których zwężenie naczynia wyniosło powyżej 70%. U każdego pacjenta przeprowadzono dwa pełne badania echokardiograficzne połączone z oceną TDE. Pierwsze z nich (badanie 1) wykonywano dzień przed rozszerzeniem naczynia, drugie (badanie 2) przeprowadzono 2–3 dni po skutecznym zabiegu. W jednym pełnym cyklu mierzono czasy trwania: fazy izowolumicznego rozkurczu (IVRT), fazy szybkiego napływu (RFT) i skurczu przedsionka (AFT). Oceniono maksymalne prędkości ruchu mięśnia w fazie szybkiego napływu (Em) i napływu przedsionkowego (Am).
Wyniki: Zaobserwowano wzrost prędkości ruchu mięśnia w fazie szybkiego napływu w całej badanej grupie (6,4 ± 1,7 cm vs. 6,9 ± 1,5 cm, p < 0,05). Po podziale na grupy zmianę taką zanotowano tylko w grupie II (6,0 ± 1,5 cm vs. 6,8 ± 1,7 cm, p < 0,01). Różnice w prędkościach w fazie napływu przedsionkowego nie osiągnęły istotnych statystycznie różnic. Wzrost stosunku Em/Am między badaniami zanotowano tylko dla grupy II (0,9 ± 0,9 vs. 1,3 ± 0,9, p < 0,05). Nastąpiło skrócenie IVRT w całej grupie (103 ± 19 ms vs. 91 ± 20 ms, p < 0,05), nie zaobserwowano takiej zależności w grupie I, a jedynie w grupie II (odpowiednio 95 ± 21 ms vs. 87 ± 23 ms, NS, 121 ± 20 ms vs. 97 ± 21 ms, p < 0,01). Czasy fazy szybkiego napływu i skurczu przedsionka nie uległy zmianie w kolejnych badaniach. Różnice wartości Em i IVRT między grupami stwierdzano już w badaniu 1 (6,8 ± 1,9 cm/s vs. 6,0 ± 1,5 cm/s, p < 0,01 oraz 95 ± 21 ms vs. 121 ± 20 ms, p < 0,001). W badaniu wykonanym po angioplastyce żaden z ocenianych parametrów nie osiągnął istotnej zmiany przy porównywaniu obu grup.
Wnioski: U chorych ze zwężeniem tętnicy wieńcowej występują regionalne zmiany funkcji rozkurczowej mięśnia lewej komory. Po wykonaniu angioplastyki regionalna funkcja rozkurczowa ulega poprawie w dorzeczu naczynia istotnie zwężonego (> 70%). (Folia Cardiol. 2005; 12: 438–444)
Keywords: tkankowa echokardiografia doplerowskafunkcja rozkurczowa lewej komoryangioplastyka tętnicy wieńcowej
