Wstęp: Ponieważ głównym zaburzeniem patologicznym w kardiomiopatii przerostowej (HCM) jest dysfunkcja rozkurczowa lewej komory serca, autorzy ocenili wartość diagnostyczną jej parametrów jako pomocnicze kryterium rozpoznawania choroby u osób będących członkami rodzin pacjentów z HCM, bez cech jawnego przerostu w badaniu echokardiograficznym. Celem pracy było stwierdzenie zależności między patologicznym zapisem EKG a zaburzeniami czynności rozkurczowej u tych osób.
Materiał i metody: U 72 krewnych pacjentów z HCM, u których dotychczas na podstawie obrazu klinicznego nie rozpoznawano choroby serca, oceniono echokardiograficzne parametry funkcji rozkurczowej lewej komory (A/E, IVRT, DT) oraz wykonano badanie EKG. U osób tych porównywano parametry czynności lewej komory z zapisem EKG (grupa A — zapis prawidłowy, grupa B — zapis patologiczny).
Wyniki: U 65 z 72 osób objętych analizą w badaniu echokardiograficznym stwierdzono prawidłową grubość mięśnia lewej komory. Wśród tych badanych w 47 przypadkach zapis EKG był prawidłowy (grupa A), a w 18 — patologiczny (grupa B). Analiza parametrów czynności rozkurczowej lewej komory, rozpatrywanych zarówno u wszystkich badanych, jak i w poszczególnych grupach wiekowych, wykazała znamienne statystycznie różnice między grupami pod względem średnich wartości E/A, IVRT i DT, najwyraźniej zaznaczoną dla IVRT. Ponadto nieprawidłowe wartości czynności rozkurczowej lewej komory stwierdzono głównie u badanych z grupy B. U 14 z 18 pacjentów z grupy B i jedynie u 4 z 47 z grupy A stwierdzono przynajmniej 1 nieprawidłowy z parametr czynności rozkurczowej (78% vs. 8%).
Wnioski: Członków rodzin pacjentów z HCM powinno się objąć obserwacją kardiologiczną. Nieprawidłowy zapis EKG u krewnych chorych z HCM może wskazywać na utajoną postać choroby, co w sposób pośredni potwierdza badanie czynności rozkurczowej lewej komory.