Nowe leki z grupy inhibitorów SGLT 2 są już powszechnie wykorzystywane w leczeniu chorych na cukrzycę oraz u pacjentów z niewydolnością serca. Od początku ich stosowania zauważono, że nieznacznie, lecz statystycznie znamiennie, obniżają zarówno ciśnienie skurczowe, jak i rozkurczowe. Przeciwcukrzycowe działanie tych leków polega na zahamowaniu resorpcji zwrotnej glukozy oraz częściowo sodu w kanalikach nerkowych, co prowadzi do wzrostu ilości wydalonego moczu. Najprawdopodobniej to zwiększona diureza odpowiada za spadek ciśnienia tętniczego. Obecnie opublikowano już liczne metaanalizy potwierdzające redukcję ciśnienia tętniczego w przebiegu cukrzycy zarówno w gabinecie lekarskim, jak i w domu chorego, w 24-godzinnej rejestracji (ABPM) oraz redukcję ciśnienia centralnego. Działanie inhibitorów SGLT 2 po jednorazowym podaniu rozciąga się przez 24 godziny i są już pierwsze udane próby ich stosowania w nadciśnieniu w przebiegu cukrzycy z obturacyjnym bezdechem sennym. Działanie inhibitorów SGTL 2 jest plejotropowe i poza działaniem diuretycznym nieznacznie zmniejszają one wagę chorego, redukują aktywność układu sympatycznego, przywracają prawidłową funkcję śródbłonka, zwiększają wydalanie kwasu moczowego, zmniejszają sztywność naczyń krwionośnych. Wszystkie wymienione czynniki są współodpowiedzialne za spadek wartości ciśnienia tętniczego. Te korzystne własności inhibitorów SGLT 2 przemawiają za tym, że leki te będą coraz szerzej stosowane prawdopodobnie nie tylko w cukrzycy. Słowa kluczowe: inhibitory SGLT2, ciśnienie tętnicze, sztywność naczyń krwionośnych, aktywność układu sympatycznego, śródbłonek