dostęp otwarty
Leczenie tocznia rumieniowatego układowego — wyzwania i perspektywy na przyszłość
Afiliacje- Zakład i Klinika Dermatologii, Uniwersytet Rzeszowski, Rzeszów
dostęp otwarty
Streszczenie
Toczeń rumieniowaty układowy jest przewlekłym wieloukładowym schorzeniem autoimmunizacyjnym, które cechuje trudny do przewidzenia przebieg z okresami zaostrzeń i remisji. Rokowanie w tej chorobie w ciągu ostatnich lat uległo ogromnej poprawie po wprowadzeniu silnie działających leków immunosupresyjnych. Długotrwała glikokortykosteroidoterapia i mało wybiórcze zahamowanie aktywności komórek układu odpornościowego stanowią jednak główną przyczynę uszkodzenia narządów oraz powikłań infekcyjnych. Skumulowana toksyczność leków przyczynia się do istotnego skrócenia przeżycia, a także znacznej śmiertelności pacjentów z toczniem opornym na leczenie lub toczniowym zapaleniem nerek.
Złożony charakter i słabo poznana patogeneza choroby, a także brak wiarygodnych narzędzi prognostycznych stanowią główne przyczyny trudności w opracowaniu nowoczesnych, skutecznych metod leczenia, co jest powodem nadal jeszcze ograniczonych możliwości zastosowania leków biologicznych w toczniu rumieniowatym układowym. Nie ustają próby nad wprowadzeniem bardziej wybiórczych i mniej toksycznych terapii, które pozwoliłyby na optymalną kontrolę objawów choroby oraz poprawę rokowania. Identyfikacja nowych celów leczenia i właściwe zaprojektowanie badań klinicznych są warunkami koniecznymi do wykazania skuteczności tych cząsteczek oraz umożliwienia ich rejestracji przez organy regulacyjne.
Streszczenie
Toczeń rumieniowaty układowy jest przewlekłym wieloukładowym schorzeniem autoimmunizacyjnym, które cechuje trudny do przewidzenia przebieg z okresami zaostrzeń i remisji. Rokowanie w tej chorobie w ciągu ostatnich lat uległo ogromnej poprawie po wprowadzeniu silnie działających leków immunosupresyjnych. Długotrwała glikokortykosteroidoterapia i mało wybiórcze zahamowanie aktywności komórek układu odpornościowego stanowią jednak główną przyczynę uszkodzenia narządów oraz powikłań infekcyjnych. Skumulowana toksyczność leków przyczynia się do istotnego skrócenia przeżycia, a także znacznej śmiertelności pacjentów z toczniem opornym na leczenie lub toczniowym zapaleniem nerek.
Złożony charakter i słabo poznana patogeneza choroby, a także brak wiarygodnych narzędzi prognostycznych stanowią główne przyczyny trudności w opracowaniu nowoczesnych, skutecznych metod leczenia, co jest powodem nadal jeszcze ograniczonych możliwości zastosowania leków biologicznych w toczniu rumieniowatym układowym. Nie ustają próby nad wprowadzeniem bardziej wybiórczych i mniej toksycznych terapii, które pozwoliłyby na optymalną kontrolę objawów choroby oraz poprawę rokowania. Identyfikacja nowych celów leczenia i właściwe zaprojektowanie badań klinicznych są warunkami koniecznymi do wykazania skuteczności tych cząsteczek oraz umożliwienia ich rejestracji przez organy regulacyjne.
Informacje o artykuleTytuł
Leczenie tocznia rumieniowatego układowego — wyzwania i perspektywy na przyszłość
Czasopismo
Numer
Strony
430-438
Opublikowany online
2018-11-23
Wyświetlenia strony
556
Wyświetlenia/pobrania artykułu
6441
Rekord bibliograficzny
Varia Medica 2018;2(5):430-438.
Autorzy
Dominik Samotij