Granice przeciwwskazań do rehabilitacji po udarze mózgu

Andrzej Kwolek; Magdalena Szydełko; Ewa Domka

Tom 7, Nr 1 (2005)

Prace kazuistyczne

Opublikowany online: 2004-10-13

Pokaż PDF

Pobierz plik PDF

Pobierz cytowanie

Granice przeciwwskazań do rehabilitacji po udarze mózgu

Andrzej Kwolek, Magdalena Szydełko, Ewa Domka

Udar Mózgu. Problemy Interdyscyplinarne 2005;7(1):31-37.

Tom 7, Nr 1 (2005)

Prace kazuistyczne

Opublikowany online: 2004-10-13

Streszczenie

Wstęp. Udary mózgu są główną przyczyną ciężkiego i przewlekłego kalectwa, które powoduje nie tylko problemy społeczne, ale i ekonomiczne. W świetle dzisiejszych osiągnięć medycyny oczywista wydaje się rola wczesnej, ciągłej i kompleksowej rehabilitacji, której ograniczenia wynikają jedynie z istotnych przeciwwskazań. Z licznych doświadczeń wynika, że ponad 90% pacjentów, którzy przeżyli udar, można zakwalifikować do leczenia na specjalistycznym oddziale rehabilitacyjnym.
Materiał i metody. W niniejszej pracy przedstawiono 4 przypadki pacjentów po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu. Przy czym przebieg udaru u tych chorych był szczególnie skomplikowany, a proces rehabilitacji - utrudniony lub musiał być indywidualnie modyfikowany ze względu na choroby towarzyszące.
Wyniki. Niezależnie od patomechanizmu udaru i istniejących ciężkich powikłań u wszystkich opisywanych chorych, dzięki ciągłej i kompleksowej rehabilitacji, uzyskano poprawę funkcjonowania.
Wnioski. U pacjentów z udarem mózgu mimo istotnych, czasowych przeciwwskazań do rehabilitacji, po ustabilizowaniu stanu klinicznego należy ją kontynuować. Współczesny, nowoczesny model rehabilitacji musi się charakteryzować interdyscyplinarnym ujęciem i wymaga współpracy specjalistów z różnych dziedzin: rehabilitacji, neurologii, kardiologii, interny, endokrynologii, psychiatrii i innych.