Udar mózgu jest drugą lub trzecią pod względem częstości przyczyną zgonów na świecie oraz wiodącą przyczyną trwałego inwalidztwa, szczególnie w krajach wysokorozwiniętych. We wstępie pracy, dotyczącym ogólnych aspektów rozpoznawania udaru, autor przedstawił aktualne wytyczne postępowania w udarze mózgu, przede wszystkim na podstawie standardów opracowanych przez European Stroke Initiative (EUSI), uzupełniając je o przegląd licznych doniesień z ostatnich lat. Autor zaprezentował współczesny stan wiedzy na temat monitorowania stanu chorego w ostrym okresie udaru mózgu, z uwzględnieniem aspektów praktycznych, między innymi wpływu poszczególnych parametrów na rokowanie i śmiertelność oraz warunków funkcjonowania oddziału udarowego. Podstawowe zadania terapeutyczne w ostrej fazie udaru to: stabilizacja ogólnego stanu chorego; ukierunkowane leczenie, na które składają się ewentualna rewaskularyzacja i neuroprotekcja; profilaktyka i leczenie powikłań, takich jak: wtórne ukrwotocznienie udaru, obrzęk mózgu, napady padaczkowe, infekcje, odleżyny, zakrzepowe zapalenie żył głębokich powikłane zatorowością płucną; wczesna rehabilitacja. W dalszej części pracy omówiono techniki diagnostyczne przydatne w ostrej fazie udaru mózgu, a następnie szczegółowo przedstawiono zasady monitorowania podstawowych funkcji życiowych, objawów neurologicznych ze szczególnym uwzględnieniem stanu świadomości, układu oddechowego, równowagi wodno-elektrolitowej, ciśnienia śródczaszkowego, funkcji układu krążenia, ciśnienia tętniczego, metabolizmu glukozy oraz termoregulacji.