Współczesne metody diagnostyki obrazowej zmian udarowych w obrębie struktur mózgowych tylnego dołu czaszki

Arkadiusz Szarmach; Edyta Szurowska; Grzegorz Kozera; Michał Studniarek

Tom 10, Nr 1 (2008)

Prace poglądowe

Opublikowany online: 2008-02-11

Pokaż PDF

Pobierz plik PDF

Pobierz cytowanie

Współczesne metody diagnostyki obrazowej zmian udarowych w obrębie struktur mózgowych tylnego dołu czaszki

Arkadiusz Szarmach, Edyta Szurowska, Grzegorz Kozera, Michał Studniarek

Udar Mózgu. Problemy Interdyscyplinarne 2008;10(1):27-39.

Tom 10, Nr 1 (2008)

Prace poglądowe

Opublikowany online: 2008-02-11

Streszczenie

Obrazowanie wczesnych zmian udarowych w obrębie struktur tylnego dołu czaszki nadal stanowi ważki problem współczesnej neuroradiologii, zwłaszcza że rokowanie u chorych z udarami mózgu w przebiegu zaburzeń krążenia kręgowo-podstawnego jest gorsze niż w przypadku niedrożności tętnicy szyjnej wewnętrznej.
Metody neuroobrazowania, takie jak: tomografia komputerowa (CT, computed tomography), standardowy rezonans magnetyczny (MRI, magnetic resonance imaging), angiografia CT i MR (angio-CT/MR), angiografia subtrakcyjna, badania doplerowskie czy, wreszcie, badania izotopowe, nie dają odpowiedzi na wszystkie pytania stawiane przez neurologa. Jednak na wiele z tych pytań można odpowiedzieć, dysponując najnowszymi techniki obrazowania mózgowia, takimi jak tomografia perfuzyjna CT i MRI oraz dyfuzja MR.
Kompilacja powyższych metod diagnostycznych nie tylko pozwala na określenie przyczyny czy też dokładnej lokalizacji udaru, ale daje również podstawy do prawidłowej kwalifikacji chorego w celu dalszego leczenia. Autorzy dokonali przeglądu najczęściej stosowanych, a jednocześnie najbardziej użytecznych, metod diagnostycznych wczesnego udaru mózgu w obrębie struktur podnamiotowych.