Istotę udaru mózgu stanowi ostry deficyt energetyczny tkanek mózgowych. Wystąpienie załamania pniowego systemu homeostazy (PSH) objawia się niedomogą pnia mózgu, której naczelnym objawem są zaburzenia przytomności i świadomości.
W artykule szczególną uwagę poświęcono zaburzeniom neuropsychologicznym i psychiatrycznym, które poprzedzają neurologiczne symptomy narastającej niedomogi pniowej w przebiegu udaru mózgu. Autorzy, odwołując się do teorii chaosu, dowodzą, że dynamika aktywności mózgu jest procesem nieliniowym, zaś homeostaza jest utrzymywana poprzez równoważenie procesów pobudzenia i hamowania, co zapewnia właściwy poziom energii. Na podstawie obserwacji stanu klinicznego pacjentów autorzy stawiają hipotezę, że zaburzenia świadomości oraz dysfunkcje poznawcze, poprzedzające wystąpienie niewydolności pniowej oraz jej towarzyszące, można przyrównać do procesu „wysprzęglania półkul mózgowych”, co musi zostać odzwierciedlone w stanie klinicznym chorego. Wystąpienie zaburzeń neuropsychologicznych i psychiatrycznych wiąże się z faktem, że półkule mózgu są filogenetycznie młodsze od pozostałych struktur mózgowych i dlatego są bardziej wrażliwe na zachwianie równowagi energetycznej mózgu.
Objawy neuropsychologiczne i psychiatryczne stanowią jeden z bardziej charakterystycznych aspektów obrazu klinicznego udaru mózgu poprzedzającego wystąpienie niedomogi pniowej. Przejścia ze stanu hamowania do stanu pobudzenia mogą być bardzo szybkie i gwałtowne, dlatego u pacjentów z niedomogą pnia mózgu, u których stwierdza się dynamiczne zmiany stanu energetycznego mózgu, pod postacią zaburzeń świadomości oraz pogarszającej się sprawności poznawczej, konieczne jest uważne monitorowanie stanu klinicznego, ponieważ przejście przez kolejny punkt bifurkacyjny może realnie zagrażać życiu pacjenta.