Wprowadzenie. Celem pracy było ustalenie, czy cukrzyca i stopień jej wyrównania, korelujący ze stężeniem hemoglobiny glikowanej (HbA_1c), wpływają na obraz kliniczny w badaniach dodatkowych udaru mózgu, na przebieg udaru i obecność jego powikłań w czasie hospitalizacji oraz na następstwa udaru mózgu w rocznym okresie obserwacji.
Materiał i metody. Badanie prowadzono w rocznym okresie obserwacji po udarze mózgu w grupie pacjentów hospitalizowanych na Oddziale Neurologii z Pododdziałem Udarowym Szpitala w Działdowie od stycznia 2005 roku do czerwca 2007 roku. Analizowano wybrane parametry w następujących grupach: grupa I - chorzy z udarem mózgu i cukrzycą, grupa Ia - pacjenci z cukrzycą niewyrównaną metabolicznie, grupa Ib - chorzy na cukrzycę wyrównaną metabolicznie oraz grupa II - chorzy z udarem bez cukrzycy. Ponadto u każdego pacjenta oceniano stężenie HbA_1c.
Wyniki. W badaniu wzięło udział 188 pacjentów hospitalizowanych z powodu udaru mózgu. Chorzy na cukrzycę (I) stanowili grupę liczącą 70 osób (37,2%), spośród których 51 osób (27,1%) miało rozpoznaną cukrzycę niewyrównaną (Ia), a 19 osób (10,1%) - cukrzycę wyrównaną. Pacjenci bez cukrzycy (II) stanowili grupę 118-osobową (62,8%). Wykazano różnice między poszczególnymi grupami w zakresie obrazu klinicznego, przebiegu udaru mózgu oraz jego następstw.
Wnioski. U chorych na cukrzycę znamiennie częściej dochodzi do udarów lakunarnych. Stopień wyrównania cukrzycy nie wpływa znamiennie na symptomatologię udaru i jego przebieg. Chorzy z cukrzycą i udarem przy przyjęciu do szpitala są częściej w lepszym stanie funkcjonalnym i neurologicznym niż chorzy bez cukrzycy, ale podczas hospitalizacji dochodzi u nich do większej progresji deficytu neurologicznego, tak że opuszczając szpital, osiągają zbliżony stan funkcjonalny i neurologiczny. Powikłania ogólnoustrojowe, obserwowane w okresie hospitalizacji, istotnie częściej zdarzają się u pacjentów z niewyrównaną cukrzycą niż w pozostałych badanych grupach. Występowanie cukrzycy u chorych z udarem mózgu wpływa negatywnie na ich stan funkcjonalny w rocznym okresie obserwacji.