Wstęp. Udar mózgu jest wciąż najczęstszą przyczyną długotrwałej niepełnosprawności. W naszym kraju 68,5% pacjentów po fazie ostrej trafia do domu, gdzie opiekuje się nimi najczęściej rodzina. Udar mózgu oddziałuje nie tylko na życie osoby nim dotkniętej, ale także na funkcjonowanie jego opiekunów.
Materiał i metody. Przeprowadzono przegląd piśmiennictwa z obszaru wsparcia opiekunów pacjentów po przebytym udarze mózgu w opiece domowej, używając wyspecyfikowanych słów kluczowych. Dokonano syntezy i dyskusji reprezentatywnych krajowych i zagranicznych pozycji piśmiennictwa.
Wyniki. Problemy opiekunów mogą mieć równie istotne znaczenie dla przebiegu terapii, jak problemy samych pacjentów, a rozwiązanie problemów opiekunów może przyczynić się do poprawy efektywności terapii. Rodziny i opiekunowie osób po udarze mózgu zajmujący się nimi w domu znajdują się nieprzygotowani w nowej, trudnej sytuacji. Muszą się zmagać z wieloma problemami, a sprawowana opieka stanowi dla nich znaczne dodatkowe obciążenie, wpływając na relacje z podopiecznym.
Wnioski. Opiekunowie rzadko otrzymują wystarczające wsparcie, a dodatkowo rozmija się ono z ich oczekiwaniami. Wskazuje to na potrzebę poprawienia standardów w zakresie opieki zdrowotnej oraz pomocy społecznej na rzecz opiekunów osób po udarze mózgu.