Żywienie immunomodulujące: nowe wskazania w dobie nowoczesnej opieki okołooperacyjnej

Streszczenie

Odpowiedź metaboliczna organizmu na uraz chirurgiczny jest naturalnym mechanizmem obronnym, którego celem jest jak najszybsze przywrócenie homeostazy. Intensywnie poszukuje się nowych rozwiązań, mających na celu opracowanie mieszaniny odżywczej, której składniki nie tylko dostarczałyby białka i energii, ale także korzystnie modulowały odpowiedź ustroju na uraz. Klasycznym przykładem takiego postępowania jest koncepcja żywienia immunomodulującego, czyli zastosowania preparatów, które oprócz swoich podstawowych celów (zaspokojenie zapotrzebowania kalorycznego, dostarczenie substancji budulcowych) miałyby w stopniu większym niż dotychczas wpływać na układ odpornościowy. Do substancji wykazujących takie działanie należą między innymi aminokwasy: glutamina, arginina, cysteina, tauryna, a także omega-3 nienasycone kwasy tłuszczowe, nukleotydy, niektóre witaminy i pierwiastki śladowe. Na podstawie dostępnych danych można stwierdzić, że żywienie immunomodulujące bywa przydatne w leczeniu chorych w oddziałach chirurgii. Powinno być stosowane u chorych obciążonych dużym ryzykiem żywieniowym zarówno w okresie przed- jak i okołooperacyjnym, najlepiej drogą dojelitową. Drugą grupą pacjentów oddziałów i ambulatoriów chirurgicznych, którzy mogą zyskać na zastosowaniu żywienia immunomodulującego, są chorzy z trudno gojącymi się ranami.