Wpływ inhalatorów stosowanych w leczeniu chorób układu oddechowego na globalne ocieplenie

Streszczenie

Termin „ślad węglowy” (carbon footprint) określa emisję do środowiska gazów cieplarnianych powstających w wyniku działal-ności człowieka. Sektor opieki zdrowotnej odpowiada za 5–8% wartości globalnej emisji gazów cieplarnianych, z czego aerozole medyczne stanowią jedynie 0,03% całości emisji. Redukcja gazów cieplarniach, w tym tych używanych do produkcji i stosowania produktów leczniczych i wyrobów medycznych, wpisuje się w zakres obowiązków, jakie Polska i poszczególne kraje powinna podjąć celem urzeczywistnienia założeń prawa międzynarodowego. Na płaszczyźnie prawa medycznego, obowiązek ten koreluje z koniecznością dołożenia należytej staranności w procesie udzielania świadczeń zdrowotnych, w tym wyborze niskoemisyjnych produktów i wyrobów medycznych (inhalatorów) oraz udzielania pacjentom informacji o sposobie postępowania ze zużytymi produktami i wyrobami, ze szczególnym uwzględnieniem tych, które implikują emisję gazów cieplarnianych. Największy ślad węglowy mają inhalatory ciśnieniowe dozujące oparte o hydrofluoroalkan 134a (pMDI HFA 134a), następnie inhalator odmie-rzonej dawki leku w płynie oraz inhalatory suchego proszku (DPI). Ślad węglowy DPI z danym lekiem jest 13–32 razy mniejszy od odpowiadającego mu pMDI. Zamiana pMDI na DPI jest z jednym ze skutecznych sposobów ograniczenia śladu węglowego inhalatorów, a przy zamianie należy się kierować aktualną wiedzą medyczną. Należy pilnie wdrożyć system recyklingu inhalatorów wszystkich typów.