Bronchoskopowe zmniejszenie objętości płuc przy użyciu spirali wewnątrzoskrzelowych — powikłania i leczenie

Streszczenie

W ciągu ostatniej dekady opracowano niechirurgiczne metody leczenia rozedmy płuc, takie jak bronchoskopowe zmniejszenie objętości płuc (BLVR). Jedną z nich jest zabieg BLVR z zastosowaniem spirali wewnątrzoskrzelowej, stosowany jako opcja terapeutyczna w końcowej fazie homogennej i heterogennej rozedmy płuc z natężoną pierwszosekundową pojemnością wydechową (FEV1, forced expiratory volume in 1 second) w zakresie 15–45% wartości należnej. Metoda ta zmniejsza hiperinflację, poprawia czynność płuc, jakość życia i wydolność wysiłkową chorych. Bardzo istotne znaczenie mają przygotowanie pacjenta do zabiegu, premedykacja, podanie środków znieczulających, intubacja, opieka po zabiegu i leczenie. W trakcie i po zabiegu mogą wystąpić różne powikłania: zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, ból w klatce piersiowej, niewielkie krwawienie, zapalenie płuc, odma opłucnowa i niewydolność oddechowa. Do rzadkich powikłań należą powstanie jamy zakażonej kropidlakiem (aspergiloza związana ze spiralą wewnątrzoskrzelową), przetoka oskrzelowo-opłucnowa, przebicie do jamy opłucnej, rozstrzenie oskrzeli, reakcja zapalna związana ze spiralą i zacienienia miąższu płuca oraz czkawka. Częste powikłania są zazwyczaj łagodne lub umiarkowane, rzadkie natomiast mogą zagrażać życiu (oprócz czkawki), dlatego konieczne jest ich wczesne rozpoznanie i leczenie. Jednak wśród pacjentów leczonych metodą BLVR wskaźnik śmiertelności jest niższy niż u osób nieleczonych, będących w podobnym stanie zdrowia. Na podstawie wyników niniejszej pracy można stwierdzić, że premedykacja zastosowana dzień przed oraz bezpośrednio przed zabiegiem może zmniejszyć ryzyko wystąpienia potencjalnych powikłań. Niektóre ośrodki medyczne stosują antybiotyki makrolidowe i zalecają ich podawanie przez 30 dni po zabiegu. W celu uniknięcia powikłań związanych z intubacją dotchawiczą można zastosować maskę krtaniową. Poza tym istnieje potrzeba przeprowadzenia dalszych badań w celu identyfikacji czynników ryzyka, zapobiegania potencjalnym powikłaniom i ustalenia zasad prewencji powikłań.