Perspektywy skojarzonego leczenia raka wątrobowokomórkowego

Abstract

Rak wątrobowokomórkowy (HCC) stanowi około 80% pierwotnych nowotworów wątroby oraz jest 5. przyczynązgonów z powodu nowotworów na świecie. Dotychczasowe postępy w diagnostyce oraz leczeniu HCC nie przełożyłysię na istotną poprawę rokowania. W zależności od zaawansowania choroby, a także obecności nadciśnieniawrotnego oraz chorób współistniejących, pacjenci mogą być poddawani takim zabiegom jak resekcja wątroby,transplantacja wątroby, leczenie z wykorzystaniem metod miejscowych: przeztętniczej chemoembolizacji (TACE),ablacji falami o częstotliwości radiowej (RFA) czy przezskórnego wstrzyknięcia etanolu (PEI). W przypadku chorobyzaawansowanej i dyskwalifikacji od leczenia miejscowego stosuje się sorafenib.Obecnie prowadzi się badania kliniczne nad kojarzeniem wyżej wymienionych metod leczenia. W przypadkuleczenia radykalnego obejmują one łączenie resekcji lub ablacji z zastosowaniem sorafenibu. U pacjentówz chorobą o pośrednim stopniu zaawansowania wykonuje się zabiegi TACE. Kojarzenie TACE z leczeniemsystemowym w różnych sekwencjach jest oceniane w badaniach klinicznych. Aktualnie trwają również badanianad łączeniem sorafenibu z cytostatykami, z terapiami celowanymi, a także z inhibitorami deacetylaz histonów(faza badań przedklinicznych).