Długotrwała stabilizacja choroby u chorej na rozsianego raka piersi z nadmierną ekspresją receptora HER2, z obniżoną sprawnością ogólną po operacji neurochirurgicznej, leczonej lapatynibem z kapecytabiną
Abstract
Mimo niewątpliwego postępu, jaki osiągnięto na polu diagnostyki i leczenia chorych na raka piersi we wczesnych stadiach zaawansowania, u istotnego odsetka pacjentów nadal dochodzi do rozsiewu choroby. Rak piersi pozostaje najczęstszą przyczyną zgonów z powodu nowotworów złośliwych u kobiet w Polsce [1]. Nadmierna ekspresja receptora HER2 u chorych na raka piersi wiąże się gorszym rokowaniem [2, 3] i jest wskazaniem do zastosowania leków ukierunkowanych na receptor HER2, takich jak trastuzumab i lapatynib [4].
W trakcie długotrwałego leczenia o charakterze paliatywnym szczególnie istotne są jego wpływ na jakość życia chorego oraz monitorowanie możliwych działań niepożądanych. Poniżej przedstawiono przypadek chorej z rozsianym rakiem piersi, z deficytem neurologicznym po operacji neurochirurgicznej, u której w trakcie leczenia lapatynibem z kapecytabiną wystąpiły działania niepożądane w postaci nasilonej erytrodysestezji dłoniowo-podeszwowej.