Protekcyjny wpływ nebiwololu na prewencję uszkodzeń narządowych w nadciśnieniu

Streszczenie

Powikłania sercowo-naczyniowe (przerost lewej komory, migotanie przedsionków, niewydolność serca, incydenty wieńcowe, starzenie się naczyń i przyspieszona miażdżyca) są główną przyczyną zgonów u chorych z nadciśnieniem tętniczym. Stres oksydacyjny i aortalne ciśnienie centralne odgrywają kluczową rolę w patofizjologii systemu sercowo-naczyniowego oraz powikłań sercowo-naczyniowych. Leki przeciwnadciśnieniowe, nawet w obrębie tej samej klasy, wywierają różny wpływ na wskaźniki sztywności tętnic i funkcję śródbłonka. Nebiwolol jest beta-adrenolitykiem trzeciej generacji o działaniu wazodylatacyjnym. W jego funkcji rozszerzającej naczynia
pośredniczy szlak śródbłonkowej L-argininy/tlenku azotu (NO). Nebiwolol zwiększa biodostępność
tlenku azotu. W ostatnich badaniach wykazano, że nebiwolol poprawia elastyczność naczyń w stopniu
większym niż konwencjonalne b-adrenolityki (atenolol, metoprolol).
Według wytycznych ESH/ESC 2013 niektóre beta-adrenolityki o działaniu rozszerzającym naczynia, takie jak celiprolol, karwedilol i nebiwolol, zmniejszają ciśnienie centralne tętna i sztywność tętnic lepiej niż atenolol i metoprolol.