Wstęp. U około 57% chorych z nadciśnieniem tętniczym na Węgrzech wartości ciśnienia tętniczego utrzymują się poza docelowym zakresem. Według newslettera European Society of Hypertension (ESH) opublikowanego w 2011 roku częstość występowania nadciśnienia tętniczego opornego wynosi 2,9–43%.

Cel pracy. Analizę danych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym (HT, hypertension) leczonych w poradni nadciśnienia tętniczego przy uniwersytecie w Szeged przeprowadzono w celu uzyskania odpowiedzi na następujące pytania: U ilu chorych występowało nadciśnienie tętnicze oporne (RHT, resistant hypertension) zgodne z obowiązującą definicją? Ilu chorych przyjmowało trzy lub więcej leków przeciwnadciśnieniowych? Ilu spośród badanych osiągnęło docelowe wartości SBP? Ile leków stosowano najczęściej w terapii skojarzonej?

Materiał i metody. Dane pozyskiwano retrospektywnie w okresie od 1 stycznia do 31 sierpnia 2011 roku z elektronicznej dokumentacji medycznej pacjentów z HT. Do analizy włączono 310 chorych, uwzględniając dane tylko z jednej wizyty. W przypadku chorych, którzy odbyli więcej niż jedną wizytę w wymienionym wyżej okresie, brano pod uwagę tylko pierwszą wizytę. Obliczano średnią z dwóch pomiarów. Jako docelową przyjęto wartość ciśnienia skurczowego (SBP, systolic blood pressure) wynoszącą 140 mm Hg.

Wyniki. W badanej populacji u 234/310 (76%) rozpoznano nadciśnienie tętnicze oporne zgodnie z obowiązującą definicją (158 ± 17/97 ± 8 mm Hg). Trzy lub więcej leków przeciwnadciśnieniowych stosowało 257/310 (83%) chorych (136 ± 20 mm Hg), a 134 osoby z tej grupy (52% spośród 257 chorych) osiągnęło cel terapeutyczny. W badanej populacji stosowano najczęściej cztery leki przeciwnadciśnieniowe.

Wnioski. Zaleca się stosowanie terapii skojarzonej kilkoma lekami przeciwnadciśnieniowymi, przy czym w przypadku każdego pacjenta należy poświęcić wystarczająco dużo czasu, jednak nie więcej niż to konieczne na znalezienie najbardziej skutecznej kombinacji leków.