dostęp otwarty
Tom 2, Nr 2 (2012)
Postępy w geriatrii
Opublikowany online: 2012-08-15
Pobierz cytowanie
Nadciśnienie tętnicze u osób w podeszłym wieku — jak leczyć, aby nie pogorszyć czynności nerek?
,
Medycyna Wieku Podeszłego 2012;2(2):53-58.
dostęp otwarty
Tom 2, Nr 2 (2012)
Postępy w geriatrii
Opublikowany online: 2012-08-15
Streszczenie
Wraz z wiekiem dochodzi do wielu zmian strukturalnych
i czynnościowych w obrębie nerek. W literaturze
toczy się dyskusja, na ile zjawisko to jest nieodłącznym
elementem procesu starzenia, a w jaki stopniu
wypadkową ekspozycji na wiele czynników
uszkadzających działających podczas całego życia.
Dyskusja ta jest tym bardziej uprawniona, że u wielu
zdrowych osób w podeszłym wieku nie stwierdza
się uszkodzenia nerek. Nadciśnienie tętnicze jest
nieodłącznym objawem chorób nerek oraz jednym
z najistotniejszych czynników ryzyka ich uszkodzenia
i jego progresji. Terapia nadciśnienia tętniczego
jest zatem jednym z kluczowych elementów nefroprotekcji.
Obecnie standardem terapii hipotensyjnej
przy współistnieniu choroby nerek jest blokada
osi renina–angiotensyna–aldosteron; zasada ta obowiązuje
także w odniesieniu do osób starszych. Do
tej pory nie zdefiniowano jednak leków kolejnego
rzutu, które powinno się dodawać do inhibitorów
konwertazy angiotensyny lub sartanów, aby — skutecznie
obniżając ciśnienie — chronić nerki. Ryzyko
progresji choroby nerek i wystąpienie jej stadium
schyłkowego w podeszłym wieku jest znacznie
mniejsze niż ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych.
Dlatego — choć brzmi to paradoksalnie
z punktu widzenia nefrologa — w leczeniu nadciśnienia
tętniczego powinno się stosować przede
wszystkim strategie terapeutyczne o udowodnionym,
korzystnym wpływie na „twarde” sercowo-naczyniowe
punkty końcowe, a w mniejszym stopniu
kierować się potencjałem nefroprotekcyjnym przy
wyborze leku.
i czynnościowych w obrębie nerek. W literaturze
toczy się dyskusja, na ile zjawisko to jest nieodłącznym
elementem procesu starzenia, a w jaki stopniu
wypadkową ekspozycji na wiele czynników
uszkadzających działających podczas całego życia.
Dyskusja ta jest tym bardziej uprawniona, że u wielu
zdrowych osób w podeszłym wieku nie stwierdza
się uszkodzenia nerek. Nadciśnienie tętnicze jest
nieodłącznym objawem chorób nerek oraz jednym
z najistotniejszych czynników ryzyka ich uszkodzenia
i jego progresji. Terapia nadciśnienia tętniczego
jest zatem jednym z kluczowych elementów nefroprotekcji.
Obecnie standardem terapii hipotensyjnej
przy współistnieniu choroby nerek jest blokada
osi renina–angiotensyna–aldosteron; zasada ta obowiązuje
także w odniesieniu do osób starszych. Do
tej pory nie zdefiniowano jednak leków kolejnego
rzutu, które powinno się dodawać do inhibitorów
konwertazy angiotensyny lub sartanów, aby — skutecznie
obniżając ciśnienie — chronić nerki. Ryzyko
progresji choroby nerek i wystąpienie jej stadium
schyłkowego w podeszłym wieku jest znacznie
mniejsze niż ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych.
Dlatego — choć brzmi to paradoksalnie
z punktu widzenia nefrologa — w leczeniu nadciśnienia
tętniczego powinno się stosować przede
wszystkim strategie terapeutyczne o udowodnionym,
korzystnym wpływie na „twarde” sercowo-naczyniowe
punkty końcowe, a w mniejszym stopniu
kierować się potencjałem nefroprotekcyjnym przy
wyborze leku.
Streszczenie
Wraz z wiekiem dochodzi do wielu zmian strukturalnych
i czynnościowych w obrębie nerek. W literaturze
toczy się dyskusja, na ile zjawisko to jest nieodłącznym
elementem procesu starzenia, a w jaki stopniu
wypadkową ekspozycji na wiele czynników
uszkadzających działających podczas całego życia.
Dyskusja ta jest tym bardziej uprawniona, że u wielu
zdrowych osób w podeszłym wieku nie stwierdza
się uszkodzenia nerek. Nadciśnienie tętnicze jest
nieodłącznym objawem chorób nerek oraz jednym
z najistotniejszych czynników ryzyka ich uszkodzenia
i jego progresji. Terapia nadciśnienia tętniczego
jest zatem jednym z kluczowych elementów nefroprotekcji.
Obecnie standardem terapii hipotensyjnej
przy współistnieniu choroby nerek jest blokada
osi renina–angiotensyna–aldosteron; zasada ta obowiązuje
także w odniesieniu do osób starszych. Do
tej pory nie zdefiniowano jednak leków kolejnego
rzutu, które powinno się dodawać do inhibitorów
konwertazy angiotensyny lub sartanów, aby — skutecznie
obniżając ciśnienie — chronić nerki. Ryzyko
progresji choroby nerek i wystąpienie jej stadium
schyłkowego w podeszłym wieku jest znacznie
mniejsze niż ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych.
Dlatego — choć brzmi to paradoksalnie
z punktu widzenia nefrologa — w leczeniu nadciśnienia
tętniczego powinno się stosować przede
wszystkim strategie terapeutyczne o udowodnionym,
korzystnym wpływie na „twarde” sercowo-naczyniowe
punkty końcowe, a w mniejszym stopniu
kierować się potencjałem nefroprotekcyjnym przy
wyborze leku.
i czynnościowych w obrębie nerek. W literaturze
toczy się dyskusja, na ile zjawisko to jest nieodłącznym
elementem procesu starzenia, a w jaki stopniu
wypadkową ekspozycji na wiele czynników
uszkadzających działających podczas całego życia.
Dyskusja ta jest tym bardziej uprawniona, że u wielu
zdrowych osób w podeszłym wieku nie stwierdza
się uszkodzenia nerek. Nadciśnienie tętnicze jest
nieodłącznym objawem chorób nerek oraz jednym
z najistotniejszych czynników ryzyka ich uszkodzenia
i jego progresji. Terapia nadciśnienia tętniczego
jest zatem jednym z kluczowych elementów nefroprotekcji.
Obecnie standardem terapii hipotensyjnej
przy współistnieniu choroby nerek jest blokada
osi renina–angiotensyna–aldosteron; zasada ta obowiązuje
także w odniesieniu do osób starszych. Do
tej pory nie zdefiniowano jednak leków kolejnego
rzutu, które powinno się dodawać do inhibitorów
konwertazy angiotensyny lub sartanów, aby — skutecznie
obniżając ciśnienie — chronić nerki. Ryzyko
progresji choroby nerek i wystąpienie jej stadium
schyłkowego w podeszłym wieku jest znacznie
mniejsze niż ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych.
Dlatego — choć brzmi to paradoksalnie
z punktu widzenia nefrologa — w leczeniu nadciśnienia
tętniczego powinno się stosować przede
wszystkim strategie terapeutyczne o udowodnionym,
korzystnym wpływie na „twarde” sercowo-naczyniowe
punkty końcowe, a w mniejszym stopniu
kierować się potencjałem nefroprotekcyjnym przy
wyborze leku.
Pobierz cytowanie
Informacje o artykuleTytuł
Nadciśnienie tętnicze u osób w podeszłym wieku — jak leczyć, aby nie pogorszyć czynności nerek?
Czasopismo
Numer
Strony
53-58
Opublikowany online
2012-08-15
Wyświetlenia strony
880
Wyświetlenia/pobrania artykułu
2792
Rekord bibliograficzny
Medycyna Wieku Podeszłego 2012;2(2):53-58.
Autorzy
Bogna Kwella
Tomasz Stompór