Na zespół przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) składają się przewlekłe zapalenie oskrzeli (PZO), rozstrzenie oskrzeli, rozedma i odwracalne zmiany w drogach oddechowych, które tworzą swoiste połączenia u poszczególnych chorych. Chorzy w podeszłym wieku są narażeni na ryzyko zachorowania na POChP i jej składowe — rozedmę, PZO i rozstrzenie oskrzeli. Zakażenia bakteryjne i wirusowe odgrywają rolę w zaostrzeniach POChP i w zaostrzeniach PZO bez cech POChP. Chorzy w podeszłym wieku podczas epizodów zaostrzeń POChP i PZO są narażeni na ryzyko działania opornych bakterii, do których należą często stwierdzane w zaostrzeniach POChP i PZO między innymi Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis i Streptococcus pneumoniae. Rzadziej spotykane niejelitowe bakterie Gram-ujemne, w tym Pseudomonas aeruginosa, bakterie Gram-dodatnie, w tym Staphylococcus aureus, i szczepy niegruźliczych mykobakterii są częściej stwierdzane w zaostrzeniach POChP/PZO u chorych w podeszłym wieku z częstymi epizodami PZO lub u pacjentów z rozstrzeniami oskrzeli. Wytyczne dotyczące leczenia antybiotykami w zależności od stopnia ryzyka wydają się użyteczne w przypadku ropnych zaostrzeń POChP i w zaostrzeniach PZO. Wytyczne te nie zostały prospektywnie potwierdzone dla ogólnej populacji ani w odniesieniu do grupy osób w podeszłym wieku. Posługując się stratyfikacją ryzyka dla chorych w podeszłym wieku, antybiotyki pierwszego rzutu (np. amoksycylina, ampicylina, piwampicylina, trimetoprim/sulfametoksazol i doksycyklina) z bardziej ograniczonym spektrum antybakteryjnym stosuje się u chorych, u których prawdopodobieństwo stwierdzenia w czasie zaostrzeń POChP/PZO opornych bakterii jest mniejsze. Antybiotyki drugiego rzutu (np. amoksycylina/ /kwas klawulanowy, cefalosporyny II lub III generacji i fluorochinolony stosowane w zakażeniach układu oddechowego) o szerszym spektrum działania są zarezerwowane dla chorych z istotnymi czynnikami ryzyka zakażenia opornymi drobnoustrojami i tych pacjentów, u których początkowe leczenie antybiotykami się nie powiodło.
Medycyna Wieku Podeszłego 2011, 1 (1), 1–14