Przezskórne zamknięcie ubytku przegrody międzyprzedsionkowej

Abstract

Ubytek przegrody międzyprzedsionkowej (ASD) jest najczęstszą wrodzoną wadą serca u dorosłych. Chociaż zamknięcie ubytku zaleca się u osób z powiększeniem prawego serca lub zatorowością paradoksalną, to dane dotyczące takich wskazań u osób dorosłych są dość ograniczone. Populację tę cechują pewne zasadnicze odrębności. W ostatnich latach dokonał się znaczący postęp w zakresie metod diagnostycznych ułatwiających diagnostykę tej grupy pacjentów. Jednak proces decyzyjny, zwłaszcza w wybranych grupach chorych (zawansowany wiek, różne choroby współistniejące, upośledzona funkcja lewej komory [LV]; zarówno skurczowa, jak i rozkurczowa, nadciśnienie płucne [PH], współistniejące zaburzenia rytmu, obecność mnogich ubytków czy brak odowiednich rąbków) nadal nie jest łatwy. Dostępne dane koncentrują się głównie na punktach końcowych związanych z obrazowaniem oraz krótkoterminowej chorobowości i śmiertelności, a nie na obserwacjach długoterminowych. Co więcej, wyniki pochodzą często z różnych badań, w których porównywano chorych z zamknięciem lub bez zamknięcia ubytku z różnymi czasami obserwacji. Ponadto doświadczenie kliniczne w rozpoznawaniu i leczeniu jest niejednorodne między poszczególnymi lekarzami (kardiologami, specjalistami obrazowania, operatorami) oraz między ośrodkami z małym i dużym doświadczeniem w leczeniu tej grupy pacjentów. W świetle powyższych stwierdzeń, powołana wspólna grupa ekspertów z Asocjacji Interwencji Sercowo‑Naczyniowych oraz Sekcji Wad Wrodzonych Serca u Młodocianych i Dorosłych Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego opracowała wspólną opinię w celu ujednolicenia zasad diagnostyki, wskazań do leczenia, metod wykonywania zabiegów i zasad opieki pozabiegowej w tej grupie pacjentów w Polsce.