Gruczolakorak jelita grubego (CRC) jest najczęściej występującym nowotworem złośliwym przewodu pokarmowego.
Jest on trzecim najczęściej występującym rakiem, z prawie 1,8 mln nowych przypadków rozpoznanych w 2018 roku, będąc drugą przyczyną zgonów z powodu raka na całym świecie, co w 2018 roku odpowiadało 800 000 zgonów. Szczyt zachorowań przypada na 60–80 rok życia.

Najistotniejszymi czynnikami rokowniczymi raka jelita grubego są głębokość nacieku nowotworowego i obecność
lub brak przerzutów raka do węzłów chłonnych. Ponadto opisano nową cechę mikroskopową mającą wpływ na rokowanie
— jest to tak zwane pączkowanie (tumour budding). Określa ona obecność w miejscu naciekania raka pojedynczych komórek nowotworowych lub ich niewielkich skupisk do 4 komórek nowotworowych. Zjawisko to
przemawia za niskim zróżnicowaniem raka i jego agresywnością i jest wiązane z przemianą nabłonkowo-mezenchymalną.
Sugeruje się, że uwzględnienie pączkowania jako czynnika ryzyka pozwala lepiej przewidzieć prognozę raka
jelita grubego.

W badaniu przeprowadzonym przez autorów niniejszego artykułu wykazano, iż w gruczolakoraku jelita grubego proces
pączkowania wiąże się z większym odsetkiem obecności angioinwazji (p = 0,0003), neuroinwazji (p = 0,0133) oraz z obecnością przerzutów w węzłach chłonnych (p = 0,0001). Nie wykazano zależności pomiędzy procesem pączkowania a pozostałymi badanymi parametrami, takim jak: płeć, wiek w chwili rozpoznania nowotworu, lokalizacja raka w danym odcinku jelita grubego, głębokość nacieku nowotworowego (pT), stopień złośliwości histologicznej raka (grade), zastosowanie chemioterapii przedoperacyjnej (CTH), typ histologiczny raka oraz obecność przerzutów odległych.

Wyniki wielu badań pokazują, że wysoki stopień gęstości pączkowania guza jest związany z agresywnymi cechami fenotypowymi raka jelita grubego i może być używany jako praktyczny i niezawodny parametr do identyfikacji wyższego potencjału złośliwości nowotworu. Ocena pączkowania guza może być pomocna w poprawie systemu stopniowania i podejścia do leczenia i może to być dodatkowy parametr patologiczny ułatwiający określenie zachowania guza.