Pacjentka z chorobą Leśniowskiego-Crohna (33 lata), w 27. tygodniu ciąży została przyjęta do Kliniki Chorób Wewnętrznych i Gastroenterologii z Pododdziałem Leczenia NChZJ w Warszawie z powodu ciężkiego zaostrzenia oraz z objawami znacznego niedożywienia. Mimo stosowanej wcześniej steroidoterapii systemowej, antybiotykoterapii oraz żywienia parenteralnego nie uzyskano poprawy klinicznej. Oprócz krwistej biegunki, do 8 stolców na dobę, występowały stany podgorączkowe, silne bóle jamy brzusznej oraz wysokie parametry zapalne. Ciężka hipoalbuminemia przyczyniła się do powstania masywnych obrzęków obwodowych oraz wodobrzusza. Po pomyślnym przeprowadzeniu kwalifikacji, chorej podano 300 mg infliksymabu dożylnie zgodnie z aktualnie obowiązującymi wytycznymi, leczenia indukcyjnego nie kontynuowano. Efekt kliniczny zaobserwowano 3 dni po podaniu jednorazowej dawki leku. Osiągnięto w krótkim czasie remisję kliniczną, ponadto znacznie ustąpiły obrzęki obwodowe. Zastosowane leczenie pozwoliło na bezpieczne przedłużenie okresu trwania ciąży o ponad 2 miesiące. Poród odbył się w 36. tygodniu, dziecko urodziło się prawidłowo rozwinięte: o masie 2100 g, w punktacji APGAR: 10. Wytyczne europejskie zalecają kontynuację leków anty-TNFα w ciąży u wszystkich chorych do początku III trymestru, natomiast opublikowane rok później wytyczne amerykańskie przesuwają granicę bezpiecznego podania ostatniej dawki leku do 30.–32. tygodnia ciąży w przypadku infliksymabu i 34.–36. tygodnia ― adalimumabu. Należy odroczyć podanie szczepionek żywych u noworodków o minimum 6 miesięcy. Podanie leków biologicznych nie wiąże się z ryzykiem wystąpienia powikłań okołoporodowych ani wzrostem częstości infekcji w pierwszych latach życia.