Oznaczanie stężenia leków biologicznych w leczeniu chorób zapalnych jelit — znaczenie w praktyce klinicznej

Streszczenie

Leki biologiczne w leczeniu choroby Leśniowskiego- -Crohna i wrzodziejącego zapalenia jelita grubego stosowane są od kilkunastu lat. Ich skuteczność, zarówno w indukcji, jak i w leczeniu podtrzymującym jest ograniczona. W terapii podtrzymującej głównym czynnikiem wpływającym na skuteczność jest stężenie anty-TNF-a w surowicy. Stężenie leku poniżej wartości terapeutycznych wiąże się z pogorszeniem wyników leczenia. Dlatego oznaczanie poziomu leków biologicznych u pacjentów z wtórną utratą skuteczności pozwala na optymalizację leczenia. Dzięki oznaczeniu poziomu leków biologicznych w surowicy można zidentyfikować chorych, u których celowe jest zwiększenie dawki leku, jego odstawienie i zamiana na inny lek anty-TNF-a lub całkowita rezygnacja z leków blokujących TNF-a.