Rola bakterii jelitowych w patofizjologii i leczeniu zespołu jelita drażliwego

Streszczenie

Zespół jelita drażliwego jest najczęściej występującą chorobą z grupy czynnościowych zaburzeń jelit i dotyczy około 10–20% dorosłej populacji krajów zachodniej Europy i Stanów Zjednoczonych. W obrazie klinicznym choroby dominuje przewlekły ból lub dyskomfort w jamie brzusznej oraz zmienny rytm wypróżnień istotnie obniżające jakość życia. Rozpoznanie opiera się na spełnieniu kryteriów klinicznych określanych mianem Kryteriów rzymskich III. Rola bakterii jelitowych w złożonej etiopatogenezie choroby jest szeroko dyskutowana zarówno w odniesieniu do poinfekcyjnego zespołu jelita drażliwego, nadmiernego rozrostu flory bakteryjnej jelita cienkiego, jak i szeroko pojętych zaburzeń w składzie mikroflory jelitowej. Podkreśla się istotny wpływ bakterii jelitowych również na układy pozajelitowe, między innymi układ kostny czy sercowo-naczyniowy. Dane wskazujące na rolę endogennej mikroflory w patofizjologii zespołu jelita drażliwego przyczyniły się do rozwoju terapii farmakologicznych opartych na stosowaniu słabo wchłanianych antybiotyków, jak rifaksymina lub probiotyków. Podkreśla się potrzebę dalszych badań na temat nowych, skuteczniejszych metod leczenia, w tym określenia roli przeszczepienia bakterii jelitowych.