Tom 3, Nr 4 (2011)
Artykuły
Opublikowany online: 2011-12-29
Wyświetlenia strony
1544
Wyświetlenia/pobrania artykułu
9486
Mechanizmy i leczenie niedokrwistości w nieswoistych chorobach zapalnych jelit
Gastroenterologia Kliniczna 2011;3(4):146-153.
Streszczenie
Niedokrwistość jest najczęstszym pozajelitowym
objawem nieswoistych chorób zapalnych jelit
(NChZJ), występującym nawet u 70% pacjentów.
Jej przyczyna często jest złożona; najczęstsze są
niedokrwistość z niedoboru żelaza i niedokrwistość
chorób przewlekłych.
Niedobór żelaza jest spowodowany przewlekłą utratą krwi z przewodu pokarmowego, niedożywieniem oraz nieprawidłowym wchłanianiem żelaza z powodu aktywnego zapalenia. Niedokrwistość chorób przewlekłych zależy od odkładania żelaza w komórkach układu siateczkowo-śródbłonkowego i zahamowania erytropoezy.
Leczenie powinno być prowadzone u wszystkich pacjentów z obniżonym stężeniem hemoglobiny. Rodzaj terapii zależy od objawów, przyczyny i nasilenia anemii. Należy podkreślić, że kluczowe znaczenie dla leczenia niedokrwistości ma terapia choroby podstawowej. Preferowaną drogą suplementacji żelaza jest podanie dożylne. Leczenie uznaje się za skuteczne, jeżeli w ciągu 4 tygodni dojdzie do normalizacji stężenia hemoglobiny lub jego wzrostu o przynajmniej 2 g/dl. Erytropoetyna ma zastosowanie razem z parenteralnymi preparatami żelaza w leczeniu niedokrwistości chorób przewlekłych. Innymi możliwymi przyczynami niedokrwistości są: niedobór kwasu foliowego i witaminy B12, hemoliza, zespoły mielodysplastyczne i aplazja szpiku, głównie polekowa.
Gastroenterologia Kliniczna 2011, tom 3, nr 4, 146–153
Niedobór żelaza jest spowodowany przewlekłą utratą krwi z przewodu pokarmowego, niedożywieniem oraz nieprawidłowym wchłanianiem żelaza z powodu aktywnego zapalenia. Niedokrwistość chorób przewlekłych zależy od odkładania żelaza w komórkach układu siateczkowo-śródbłonkowego i zahamowania erytropoezy.
Leczenie powinno być prowadzone u wszystkich pacjentów z obniżonym stężeniem hemoglobiny. Rodzaj terapii zależy od objawów, przyczyny i nasilenia anemii. Należy podkreślić, że kluczowe znaczenie dla leczenia niedokrwistości ma terapia choroby podstawowej. Preferowaną drogą suplementacji żelaza jest podanie dożylne. Leczenie uznaje się za skuteczne, jeżeli w ciągu 4 tygodni dojdzie do normalizacji stężenia hemoglobiny lub jego wzrostu o przynajmniej 2 g/dl. Erytropoetyna ma zastosowanie razem z parenteralnymi preparatami żelaza w leczeniu niedokrwistości chorób przewlekłych. Innymi możliwymi przyczynami niedokrwistości są: niedobór kwasu foliowego i witaminy B12, hemoliza, zespoły mielodysplastyczne i aplazja szpiku, głównie polekowa.
Gastroenterologia Kliniczna 2011, tom 3, nr 4, 146–153
Słowa kluczowe: niedokrwistośćnieswoiste choroby zapalne jelitżelazoniedokrwistość chorób przewlekłych
