Tom 4, Nr 3 (2012)
Artykuły
Opublikowany online: 2012-11-02
Zaostrzenie nieswoistych chorób zapalnych jelit spowodowane infekcją Clostridium difficile lub wirusem cytomegalii
Anna M. Pietrzak
Gastroenterologia Kliniczna 2012;4(3):89-97.
Tom 4, Nr 3 (2012)
Artykuły
Opublikowany online: 2012-11-02
Streszczenie
W leczeniu nieswoistych chorób zapalnych jelit
(NChZJ) kluczową rolę odgrywa jak najdłuższe
utrzymanie remisji. Dlatego też intensywnie bada
się czynniki mogące być przyczynami zaostrzeń
choroby bądź braku odpowiedzi na właściwe leczenie.
Od wielu lat w centrum zainteresowania
są interakcje między infekcjami a NChZJ. Nie ma
wystarczających danych na to, że NChZJ mają
podłoże infekcyjne, wiadomo natomiast, że zakażenia
mogą być czynnikiem wyzwalającym
NChZJ oraz zaostrzają i pogarszają ich przebieg.
Patogenami bakteryjnymi i wirusowymi najczęściej
branymi pod uwagę w etiologii zaostrzeń
są Clostridium dificille i wirus cytomegalii
(CMV). Badanie w kierunku zakażenia C. difficile
obowiązuje w każdym przypadku zaostrzenia choroby zapalnej. W kierunku zakażenia CMV,
tylko jeśli występuje oporność na leczenie immunomodulujące
i planowana jest jego intensyfikacja.
Metodami z wyboru w diagnostyce
C. difficile są badanie toksyn A i B w kale oraz
posiewy kału. W diagnostyce CMV zaleca się
badanie DNA wirusa metodą PCR we krwi i barwienia
immunohistochemiczne na jego obecność
w tkance. W leczeniu zakażeń C. difficile
stosuje się metronidazol bądź wankomycynę
doustnie, a w leczeniu CMV podawany dożylnie
gancyklowir. W przypadku obu zakażeń nie ma
wskazań do badań kontrolnych po skutecznym
leczeniu. Nie stosuje się też profilaktyki wtórnej,
poza zachowaniem zasad higieny.
Streszczenie
W leczeniu nieswoistych chorób zapalnych jelit
(NChZJ) kluczową rolę odgrywa jak najdłuższe
utrzymanie remisji. Dlatego też intensywnie bada
się czynniki mogące być przyczynami zaostrzeń
choroby bądź braku odpowiedzi na właściwe leczenie.
Od wielu lat w centrum zainteresowania
są interakcje między infekcjami a NChZJ. Nie ma
wystarczających danych na to, że NChZJ mają
podłoże infekcyjne, wiadomo natomiast, że zakażenia
mogą być czynnikiem wyzwalającym
NChZJ oraz zaostrzają i pogarszają ich przebieg.
Patogenami bakteryjnymi i wirusowymi najczęściej
branymi pod uwagę w etiologii zaostrzeń
są Clostridium dificille i wirus cytomegalii
(CMV). Badanie w kierunku zakażenia C. difficile
obowiązuje w każdym przypadku zaostrzenia choroby zapalnej. W kierunku zakażenia CMV,
tylko jeśli występuje oporność na leczenie immunomodulujące
i planowana jest jego intensyfikacja.
Metodami z wyboru w diagnostyce
C. difficile są badanie toksyn A i B w kale oraz
posiewy kału. W diagnostyce CMV zaleca się
badanie DNA wirusa metodą PCR we krwi i barwienia
immunohistochemiczne na jego obecność
w tkance. W leczeniu zakażeń C. difficile
stosuje się metronidazol bądź wankomycynę
doustnie, a w leczeniu CMV podawany dożylnie
gancyklowir. W przypadku obu zakażeń nie ma
wskazań do badań kontrolnych po skutecznym
leczeniu. Nie stosuje się też profilaktyki wtórnej,
poza zachowaniem zasad higieny.
Słowa kluczowe
infekcja; nieswoiste choroby zapalne jelit; Clostridium difficile; CMV
Tytuł
Zaostrzenie nieswoistych chorób zapalnych jelit spowodowane infekcją Clostridium difficile lub wirusem cytomegalii
Czasopismo
Gastroenterologia Kliniczna. Postępy i Standardy
Numer
Tom 4, Nr 3 (2012)
Strony
89-97
Opublikowany online
2012-11-02
Wyświetlenia strony
1721
Wyświetlenia/pobrania artykułu
2047
Rekord bibliograficzny
Gastroenterologia Kliniczna 2012;4(3):89-97.
Słowa kluczowe
infekcja
nieswoiste choroby zapalne jelit
Clostridium difficile
CMV
Informacje o artykule