Dna moczanowa w przebiegu tocznia rumieniowatego układowego — przegląd literatury i opis przypadku

Streszczenie

Dna moczanowa to jedna ze stosunkowo częstych chorób zapalnych stawów. Wywołana jest przez obecność kryształów kwasu moczowego w tkankach, która z kolei indukuje ostry lub przewlekły proces zapalny. Podwyższone stężenie kwasu moczowego w surowicy stwierdza się zwykle na długo przed wystąpieniem objawów, a jednocześnie warto podkreślić, że nie u każdego pacjenta z hiperurykemią rozwiną się kiedykolwiek objawy dny. Dna moczanowa przebiega początkowo z okresowo pojawiającymi się napadowymi bólami stawów, które mogą być wywoływane przez różnego rodzaju czynniki stresowe (uraz, zakażenie), przyjmowanie niektórych leków, błędy dietetyczne, nadmierny wysiłek fizyczny. Z czasem, w wyniku powtarzających się napadów, dochodzi do trwałego uszkodzenia tkanek. Najczęściej złogi kryształów moczanów są zlokalizowane w miejscach o gorszym ukrwieniu i narażonych na zwiększony ucisk, ale reguła odkładania się depozytów nie dotyczy wyłącznie stawów, lecz również innych tkanek miękkich (np. małżowin usznych). Współwystępowanie dny moczanowej i chorób autoimmunologicznych jest stosunkowo rzadkie. Choć przez wiele lat sądzono, że dna moczanowa nie występuje z innymi układowymi chorobami tkanki łącznej, to opisano ją w nielicznych przypadkach tocznia rumieniowatego układowego, twardziny układowej, mieszanej choroby tkanki łącznej, łuszczycowego zapalenia stawów, zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa oraz reumatoidalnego zapalenia stawów. W przedstawionym przeglądzie systematycznym opisano również przypadek pacjenta z wieloletnim toczniem rumieniowatym układowym, u którego rozpoznano współwystępowanie dny moczanowej.