W przeszłości spondyloartropatie (SpA) osiowe uznawane były za synonim zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa (ZZSK). Jednak jest grupa chorych, którzy mają cechy kliniczne SpA osiowych, ale nie stwierdza się u nich zmian radiograficznych. Postęp medycyny, a zwłaszcza diagnostyki obrazowej i genetyki, umożliwił rozpoznanie choroby na tym wcześniejszym etapie. Dla tej grupy chorych wprowadzono pojęcie nieradiograficznej spondyloartropatii osiowej. Wiadomo już, że dla pacjentów z nieradiograficzną SpA osiową, podobnie jak z ZZSK, kluczowe jest jak najszybsze rozpoznanie i włączenie skutecznego leczenia, które powoduje ustąpienie dolegliwości i objawów klinicznych, ale ma także zapobiegać postępowi zmian radiologicznych. Wprowadzenie inhibitorów czynnika martwicy nowotworów alfa (TNFa, tumor necrosis factor alpha) zmieniło przebieg choroby i rokowanie pacjentów ze SpA osiowymi. Jednak, wraz z postępem medycyny, poszukuje się leków o innych mechanizmach działania. Jednym z nowych leków jest sekukinumab, który blokuje interlekinę-17 (IL-17), mającą istotne znaczenie w patogenezie SpA. Wykazano, że większość pacjentów z nieradiograficzną SpA osiową leczonych sekukinumabem nie wykazywała progresji zmian radiograficznych.
Rola blokady IL-17 w terapii SpA osiowych wydaje się coraz bardziej doceniana, co znalazło odzwierciedlenie w uaktualnianych wytycznych światowych. Do niedawna w Polsce dla pacjentów z nieradiograficzną SpA osiową refundowane były jedynie dwa leki o tym samym mechanizmie działania — blokadzie TNFa (certolizumab pegol i etanercept). Szczęśliwie, od 1 lipca 2022 roku, pacjenci z nieradiograficzną SpA osiową, mogą również otrzymywać inhibitory IL-17 (iksekizumab i sekukinumab) w ramach programu lekowego B.82.