Tom 4, Nr 3 (2024)
Poglądy, stanowiska, zalecenia, standardy
Opublikowany online: 2024-09-03
Wyświetlenia strony 81
Wyświetlenia/pobrania artykułu 13
Pobierz cytowanie

Eksport do Mediów Społecznościowych

Eksport do Mediów Społecznościowych

Stanowisko grupy ekspertów Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego w sprawie zasad postępowania u chorych z niewydolnością nerek na podłożu atypowego zespołu hemolityczno-mocznicowego (aHUS), zakwalifikowanych do przeszczepienia nerki — aktualizacja 2024

Magdalena Durlik1, Ryszard Grenda2, Agnieszka Furmańczyk-Zawiska1, Dorota Lewandowska1
DOI: 10.5603/fn.102417
Forum Nefrologiczne - Edukacja 2024;4(3):41-45.

Streszczenie

Brak

POGLĄDY, STANOWISKA, ZALECENIA, STANDARDY I OPINIE

Stanowisko grupy ekspertów Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego w sprawie zasad postępowania u chorych z niewydolnością nerek na podłożu atypowego zespołu hemolityczno- -mocznicowego (aHUS), zakwalifikowanych do przeszczepienia nerki — aktualizacja 2024

Magdalena Durlik1Ryszard Grenda2Agnieszka Furmańczyk-Zawiska1Dorota Lewandowska1
1Klinika Transplantologii, Immunologii, Nefrologii i Chorób Wewnętrznych, Warszawski Uniwersytet Medyczny
2Klinika Nefrologii, Transplantacji Nerek i Nadciśnienia Tętniczego, Instytut „Pomnik-Centrum Zdrowia Dziecka”

Adres do korespondencji:

Magdalena Durlik,
Klinika Transplantologii, Immunologii, Nefrologii i Chorób Wewnętrznych, Warszawski Uniwersytet Medyczny

Nowogrodzka 59, 02–006 Warszawa, e-mail: mdurlik@wum.edu.pl

Zasady stratyfikacji ryzyka

Atypowy zespół hemolityczno-mocznicowy (aHUS, atypical hemolytic uremic syndrome) jest jednym z typów mikroangiopatii zakrzepowej (TMA, thrombotic microangiopathy) prowadzących do schyłkowej niewydolności nerek. Schorzenie to w większości przypadków ma podłoże genetyczne lub autoimmunologiczne, choć dość często raportowane są przypadki o nieustalonej etiologii. Według zaleceń Kidney Disease: Improving Global Outcomes (KDIGO) i Polskiego Towarzystwa Nefrologicznego (PTN) stratyfikuje się ryzyko nawrotu aHUS na podstawie wywiadu (wczesny nawrót) i analizy badań genetycznych wykonywanych przed kwalifikacją do transplantacji i interpretowanych w oparciu o dostępne dane rejestrowe. Na tej podstawie ryzyko nawrotu aHUS ocenia się jako wysokie, umiarkowane i niskie (tab. 1).

Tabela 1. Profilaktyka nawrotu aHUS po przeszczepieniu — stratyfikacja ryzyka

Wysokie ryzyko 50–100%

W wywiadzie wczesny nawrót

Patogenne warianty układu dopełniacza

Warianty „gain-of-function”

Profilaktyka ekulizumabem/rawulizumabem od dnia transplantacji

Umiarkowane ryzyko 40–75%

Nie stwierdzono wariantów patogennych

Izolowany wariant patogenny CFI

Warianty o nieznanym znaczeniu

Utrzymujące się niskie miano anty-FH

Profilaktyka ekulizumabem/rawulizumabemlub wymiana osocza — decyzja zależy od polityki ośrodka

Niskie ryzyko < 10%

Izolowany wariant patogenny MCP

Utrzymujący się negatywny wynik anty-FH

Bez profilaktyki

  • W przypadku wysokiego ryzyka transplantacja nerki jest możliwa tylko w osłonie inhibitora C5 (anty-C5), czyli leków ekulizumab lub rawulizumab (monoklonalnego przeciwciała blokującego układ dopełniacza). W tych przypadkach podawanie leku ma charakter wyprzedzający (jako profilaktyka nawrotu aHUS) od dnia transplantacji.
  • W przypadku umiarkowanego ryzyka de- cyzja o zastosowaniu profilaktyki anty-C5 jest indywidualizowana.
  • W przypadku niskiego ryzyka podawanie anty-C5 jest wskazane w przypadkach jawnego nawrotu choroby (jako leczenie).

W związku z rzadkim występowaniem choroby często brakuje danych pozwalających jednoznacznie przewidzieć ryzyko nawrotu aHUS. Dostępna literatura sugeruje następujące zasady stratyfikacji (tab. 1), przy czym pamiętać należy o ich niedoskonałości i uważnie obserwować pełen obraz kliniczny pacjenta z uwzględnieniem wywiadu utraty przeszczepu nerki z powodu aHUS. Niezależnie od statusu ryzyka, w przypadkach w których nie stosowano profilaktyki, leki blokujące układ dopełniacza powinny być natychmiast zastosowane przy nawrocie aHUS.

Zasady profilaktyki i leczenia anty-C5 u biorców przeszczepu

W przypadku stosowania profilaktyki pierwsza dawka leku podawana jest w dniu transplantacji, bezpośrednio przed zabiegiem chirurgicznym [charakterystyka produktu leczniczego (ChPL) wskazuje, że lek zapewnia inhibicję układu dopełniacza już godzinę po podaniu]. Dawka leku zależy od masy ciała biorcy przeszczepu, zgodnie z ChPL.

Jeżeli pacjent nie jest aktualnie leczony inhibitorami C5, to rozpocząć należy od dawki nasycającej tego leku, do którego pacjent został zakwalifikowany przez Zespół Koordynujący ekulizumabu lub rawulizumabu. Przed podaniem pierwszej dawki leku przed transplantacją pamiętać należy o wykonaniu niezbędnych badań krwi, m.in. oznaczeniu CH50 i innych, według zasad aktualnie obowiązującego programu lekowego B.95. U pacjentów leczonych ekulizumabem lub rawulizumabem, pozostających na aktywnej liście do przeszczepienia nerki, w dniu transplantacji podawana jest dodatkowa dawka, bez względu na czas podania ostatniej planowej dawki, a następne podania następują co 2 tygodnie dla ekulizumabu lub co 8 tygodni dla rawulizumabu. U pacjentów skutecznie leczonych ekulizumabem po 3 miesiącach rozważyć można konwersję do rawulizumabu. Ponadto w przypadku obu leków wykazano, że wymiana osocza (PE), plazmafereza (PP) i dożylny preparat immunoglobulin (IVIg) zmniejszają ich stężenie w surowicy. Zatem w przypadku zastosowania PE, PP lub IVIg wymagana jest uzupełniająca dawka leku zgodna z ChPL. Pacjenci wymagający czterolekowego schematu leczenia immunosupresyjnego z surowicą deplecyjną lub przeciwciałem monoklonalnym anty-IL2R, otrzymują najpierw dawkę anty-C5 przed zabiegiem chirurgicznym, a następnie podawane są wlewy pozostałych leków.

Leczenie jawnego klinicznie nawrotu aHUS (który może wystąpić zarówno bezpośrednio po transplantacji, jak i kilka lat po zabiegu) jest takie samo, jak w przypadkach leczenia aHUS w nerkach własnych, zgodnie z zasadami opisanymi w ChPL i w zaleceniach PTN.

Zasady planowego przerwania stosowania inhibitorów C5 u biorców przeszczepu nerki nie są jednoznacznie opracowane i są indywidualizowane w każdym przypadku. Przyjmuje się jednak zasadę, że leczenie trwa co najmniej 6 miesięcy. Nie należy przerywać leczenia (profilaktyki) u chorych, którzy utracili poprzedni przeszczep wskutek nawrotu aHUS (według KDIGO) i obciążonych wariantami genetycznymi wysokiego ryzyka. W tych przypadkach lek podawany jest bezterminowo. Odstawianie leczenia u pacjentów z pogarszająca się czynnością przeszczepu nerki [wskaźnik filtracji kłębuszkowej (GFR, glomerular filtration rate) < 30 ml/min] nie jest wskazane, gdyż może doprowadzić do utraty przeszczepu. Kryterium wyłączenia z programu lekowego jest brak odpowiedzi na leczenie (brak remisji hematologicznej i poprawy czynności nerki przeszczepionej) oraz utrzymywanie się objawów TMA pomimo 3 miesięcy leczenia anty-C5.

Tabela 2. Dawkowanie ekulizumabu

Masa ciała

Faza leczenia początkowego

Faza leczenia podtrzymującego

Ekulizumab podaje się wyłącznie we wlewie dożylnym

> 40kg

Dawka 900 mg co tydzień
przez pierwsze 4 tygodnie

Dawka 1200 mg w 5 tygodniu; następnie
dawka 1200 mg co 2 tygodnie

Od 30 do ≤ 40 kg

Dawka 600 mg co tydzień
przez pierwsze 2 tygodnie

Dawka 900 mg w 3 tygodniu; następnie 900 mg co 2 tygodnie

Od 20 do ≤ 30 kg

Dawka 600 mg co tydzień
przez pierwsze 2 tygodnie

Dawka 600 mg w 3 tygodniu; następnie 600 mg co 2 tygodnie

Od 10 do ≤ 20 kg

Dawka 600 mg w 1 tygodniu

Dawka 300 mg w 2 tygodniu; następnie 300 mg co 2 tygodnie

Od 5 do ≤ 10 kg

Dawka 300 mg w 1 tygodniu

Dawka 300 mg w 2 tygodniu; następnie 300 mg co 3 tygodnie

Tabela 3. Dawkowanie rawulizumabu u pacjentów z masą ciała ≥ 40 kg

Zakres masy ciała (kg)

Dawka nasycająca (mg)

Dawka podtrzymująca (mg)*

Odstęp między dawkami

od ≥ 40 do < 60

2400

3000

Co 8 tygodni

od ≥ 60 do < 100

2700

3300

Co 8 tygodni

≥ 100

3000

3600

Co 8 tygodni

Dodatkowe zasady postępowania

Obok tła genetycznego, znaczenie dla ryzyka nawrotu aHUS mają tzw. czynniki inicjujące (triggers), wyzwalające aktywację dopełniacza. Należą do nich m.in.:

  • skutki śmierci mózgu oraz uszkodzenia niedokrwienno-reperfuzyjnego;
  • proces ostrego odrzucania, w tym zwłaszcza zależnego od przeciwciał;
  • działania niepożądane inhibitorów kalcyneuryny i szlaku mTOR;
  • infekcje, w tym zakażenie CMV.

Wszelkie działania zmniejszające ekspozycję na powyższe czynniki są pomocne w zapobieganiu nawrotu aHUS, niezależnie od leczenia inhibitorem C5. Warto zaznaczyć, że preferowaną metodą immunosupresji pozostają schematy oparte na takrolimusie (stosowany według lokalnych wytycznych, prof. Durlik 2021), choć debata nad optymalną strategią immunosupresyjną nadal trwa. Jeden z ośrodków holenderskich opublikował raport na temat zadowalającego bezpieczeństwa planowego zaniechania profilaktyki ekulizumabem u serii chorych wysokiego ryzyka nawrotu aHUS, przy niskim dawkowaniu takrolimusu i przeszczepieniu nerki dobrej jakości biologicznej (od żywych dawców). Bezpieczny w TMA jest inhibitor kostymulacji belatacept, lek niedostępny w Polsce. Znaczenie pomocnicze może mieć wykonywanie plazmaferezy lub przetaczanie świeżo mrożonego osocza.

Logistyka kwalifikacji do transplantacji nerki oraz zapewnienia dostępu do leku

Wszyscy pacjenci, którzy utracili czynność własnych nerek wskutek aHUS (lub utracili przeszczep z powodu TMA), przed kwalifikacją do transplantacji nerki powinni mieć wykonane badania genetyczne w kierunku mutacji genów kodujących układ dopełniacza oraz badanie w kierunku obecności autoprzeciwciał przeciwko wybranym składowym dopełniacza, w praktyce oznaczanie przeciwciał przeciw czynnikowi H dopełniacza (anty-CFH). Na tej podstawie oraz na podstawie wywiadu (przy kolejnej transplantacji) dokonuje się stratyfikacji ryzyka. Obok uzyskania kwalifikacji do transplantacji przez Regionalny Ośrodek Kwalifikacyjny, konieczna jest kwalifikacja przez Zespół Koordynacyjny do programu lekowego B.95 (obejmującego ekulizumab i rawulizumab). Wniosek może złożyć ośrodek mający akredytację do prowadzenia programu (ośrodki nefrologiczne) przez system monitorowania programów terapeutycznych (SMPT). Po zakwalifikowaniu w SMPT każdy pacjent ma nadawany indywidualny numer identyfikacyjny w programie aHUS i jest odpowiednio oznakowany na Krajowej Liście Oczekujących. Na podstawie indywidualnego numeru można zamówić lek dla pacjenta. Zabieg transplantacji nerki wykonywany jest w ośrodku chirurgii transplantacyjnej, współpracującym z ośrodkiem nefrologicznym realizującym program aHUS tym samym szpitalu. Uwaga! Lek jest przypisany do oddziału nefrologii, nie może być przekazany do oddziału chirurgii transplantacyjnej (wymogi NFZ), należy go podać w oddziale nefrologii przed przekazaniem chorego do oddziału chirurgii transplantacyjnej.

Pacjenci zakwalifikowani do programu lekowego są poddawani jego wymogom obowiązkowym szczepieniom przeciwko meningokokom opisanym w ChPL (serotypy meningokoków A,C,W135, Y i B) oraz monitorowaniu leczenia. Dodatkowo rozważyć można przewlekłą antybiotykoterapię w standardowych dawkach dostosowanych do eGFR. Najczęściej stosuje się pochodnie penicyliny, a w przypadku uczulenia rozważyć można cyprofloksacynę albo makrolid (uwaga na interakcję m.in. z takrolimusem). Jeśli ośrodek transplantacyjny, który pobrał nerkę, nie ma akredytacji do realizacji programu leczenia aHUS, nerka powinna być przesłana do ośrodka, który zakwalifikował pacjenta lub innego najbliższego, który takie uprawnienia posiada.

Każdy ośrodek będący w gotowości do przeszczepienia chorego w ramach profilaktyki nawrotu aHUS, powinien wyprzedzająco zapewnić dostępność leku w aptece szpitalnej. To umożliwia dostęp do leku bez względu na porę dnia zabiegu transplantacji.

Tabela 4. Dawkowanie rawulizumabu u pacjentów < 40 kg

Zakres masy ciała (kg)

Dawka nasycająca (mg)

Dawka podtrzymująca (mg)*

Odstęp między dawkami

od ≥ 10 do < 20

600

600

Co 4 tygodnie

od ≥ 20 do < 30

900

2100

Co 8 tygodni

od ≥ 30 do < 40

1200

2700

Co 8 tygodni

Ośrodki transplantacyjne w Polsce prowadzące program aHUS — lista

  • Uniwersytecki Szpital Kliniczny im. Jana Mikulicza-Radeckiego we Wrocławiu, Oddział Kliniczny Nefrologiczny, ul. Borowska 213, 50–556 Wrocław

Telefon do rejestracji: +48 717 332 500

Telefon do informacji: +48 717 332 500

  • Klinika Nefrologii, Nadciśnienia Tętniczego i Chorób Wewnętrznych, Szpital Uniwersytecki nr 1 im. dr. Antoniego Jurasza w Bydgoszczy, ul. Marii Skłodowskiej-Curie 9, 85–094 Bydgoszcz

Telefon do rejestracji: 052 585 44 54

Telefon do informacji: 052 585 40 00

  • Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Lublinie, Oddział Nefrologii i Nadciśnienia Tętniczego, al. Kraśnicka 100, 20–718 Lublin

Telefon do rejestracji: 815374697

Telefon do informacji: 815374697

  • Klinika Nefrologii, Hipertensjologii i Transplantologii Nerek, Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Centralny Szpital Kliniczny Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, ul. Pomorska 251, 92–213 Łódź

Telefon do rejestracji: +48 422 014 400

Telefon do informacji: +48 422 014 400

  • Oddział Kliniczny Nefrologii, Dializoterapii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych, Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej, Szpital Uniwersytecki w Krakowie, ul. Macieja Jakubowskiego 2, 30–688 Kraków

Telefon do rejestracji: +48 124 247 000

Telefon do informacji: +48 124 247 000

  • Instytut „Pomnik Centrum Zdrowia Dziecka” w Warszawie, Oddział Nefrologii Transplantacji Nerek i Nadciśnienia Tętniczego, Aleja Dzieci Polskich 20, 04–730 Wawer

Telefon do rejestracji: 022/815 15 40

Telefon do informacji: 022/815 15 40

  • Oddział Kliniczny Nefrologii, Dializoterapii i Chorób Wewnętrznych, Uniwersyteckie Centrum Kliniczne Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, ul. Stefana Banacha 1a, 02–097 Warszawa

Telefon do rejestracji: (22) 599 26 58

Telefon do informacji: (22) 599 10 00

  • Oddział Nefrologii, Uniwersyteckie Centrum Kliniczne Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, ul. Nowogrodzka 59, 02–006 Warszawa

Telefon do rejestracji: (22) 502 12 32

Telefon do informacji: (22) 502 20 00

  • I Klinika Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych z Ośrodkiem Dializ, Uniwersytecki Szpital Kliniczny w Białymstoku, ul. Żurawia 14, 15–540 Białystok

Telefon do informacji: +48 85 831 64 58

  • Klinika Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych, Uniwersyteckie Centrum Kliniczne, ul. Mariana Smoluchowskiego 17, 80–214 Gdańsk

Telefon do rejestracji: +48 583 492 857

Telefon do informacji: +48 583 492 857

  • Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny im. Andrzeja Mielęckiego Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach, Odcinek nr 3 Nefrologii, ul. Francuska 20–24, 40–027 Katowice

Telefon do rejestracji: +48 322 591 200

Telefon do informacji: +48 322 591 200

  • Kliniczny Oddział Nefrologii i Transplantologii Nerek, Wojewódzki Szpital Zespolony w Kielcach, ul. Grunwaldzka 45, 25–736 Kielce

Telefon do rejestracji: 41 36 71 327

Telefon do informacji: 41 36 71 327

  • Oddział Nefrologiczny, Hipertensjologii i Chorób Wewnętrznych, Wojewódzki Szpital Specjalistyczny w Olsztynie, ul. Żołnierska 18, 10–561 Olsztyn

Telefon do rejestracji: 089 5386373

Telefon do informacji: 089 5386373

  • Oddział Kliniczny Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych, Uniwersytecki Szpital Kliniczny w Poznaniu, ul. Przybyszewskiego 49, 60–355 Poznań

Telefon do rejestracji: 618691326

Telefon do informacji: 0618691100

  • Klinika Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych, Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny Nr 2 PUM w Szczecinie, ul. Powstańców Wlkp. 72, 70–111 Szczecin

Telefon do rejestracji: 91 466 11 97

Telefon do informacji: 91 466 11 97

Finansowanie

Artykuł nie był finansowany.

Wkład autorski

Wszyscy autorzy byli jednakowo zaangażowani w tworzenie artykułu.

Konflikt interesów

Autorzy zgłaszają brak konfliktu interesów.

Piśmiennictwo

  1. Le Quintrec M, Zuber J, Moulin B, et al. Complement genes strongly predict recurrence and graft outcome in adult renal transplant recipients with atypical hemolytic and uremic syndrome. Am J Transplant. 2013; 13(3): 663–675, doi: 10.1111/ajt.12077, indexed in Pubmed: 23356914.
  2. Goodship THJ, Cook HT, Fakhouri F, et al. Conference Participants. Atypical hemolytic uremic syndrome and C3 glomerulopathy: conclusions from a „Kidney Disease: Improving Global Outcomes” (KDIGO) Controversies Conference. Kidney Int. 2017; 91(3): 539–551, doi: 10.1016/j.kint.2016.10.005, indexed in Pubmed: 27989322.
  3. Nowicki M, Dębska-Ślizień M, Durlik M, et al. Postępowanie w atypowym zespole hemolityczno-mocznicowym — stanowisko Grupy Roboczej Polskiego Towarzystwa Nefrologicznego. Nefrol Dial Pol. 2019; 23: 55–68.
  4. Campistol J, Arias M, Ariceta G, et al. An update for atypical haemolytic uraemic syndrome: Diagnosis and treatment. A consensus document. Nefrología (English Edition). 2015; 35(5): 421–447, doi: 10.1016/j.nefroe.2015.11.006.
  5. Glover EK, Smith-Jackson K, Brocklebank V, et al. UK aHUS Transplant Consortium. Assessing the Impact of Prophylactic Eculizumab on Renal Graft Survival in Atypical Hemolytic Uremic Syndrome. Transplantation. 2023; 107(4): 994–1003, doi: 10.1097/TP.0000000000004355, indexed in Pubmed: 36413152.
  6. Duineveld C, Bouwmeester RN, Wijnsma KL, et al. Dutch aHUS Working Group. Eculizumab Rescue Therapy in Patients With Recurrent Atypical Hemolytic Uremic Syndrome After Kidney Transplantation. Kidney Int Rep. 2023; 8(4): 715–726, doi: 10.1016/j.ekir.2023.01.016, indexed in Pubmed: 37069997.
  7. Duineveld C, Verhave JC, Berger SP, et al. Living Donor Kidney Transplantation in Atypical Hemolytic Uremic Syndrome: A Case Series. Am J Kidney Dis. 2017; 70(6): 770–777, doi: 10.1053/j.ajkd.2017.06.024, indexed in Pubmed: 28821363.
  8. Imanifard Z, Liguori L, Remuzzi G. TMA in Kidney Transplantation. Transplantation. 2023; 107(11): 2329–2340, doi: 10.1097/TP.0000000000004585, indexed in Pubmed: 36944606.
  9. Ávila A, Gavela E, Sancho A. Thrombotic Microangiopathy After Kidney Transplantation: An Underdiagnosed and Potentially Reversible Entity. Front Med (Lausanne). 2021; 8: 642864, doi: 10.3389/fmed.2021.642864, indexed in Pubmed: 33898482.
  10. Durlik M, Danielewicz R. Zalecenia dotyczące leczenia immunosupresyjnego po przeszczepieniu narządów unaczynionych. Fundacja Zjednoczeni dla Transplantacji, Warszawa. 2021.
Pokaż HTML

Posiadasz dostęp do tego artykułu?