Postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia u biorcy przeszczepu nerki — opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

Streszczenie

Postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia (PML) jest chorobą demielinizacyjną ośrodkowego
układu nerwowego wywoływaną przez wirusa JC (JCV). Większość przypadków odnotowano u pacjentów z ciężkim niedoborem odporności, w tym u pacjentów po przeszczepach. Zmiany w istocie białej są przyczyną dysfunkcji neurologicznych. W momencie wystąpienia choroby można zaobserwować różne objawy neurologiczne i psychiatryczne. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie przypadku 58-letniej biorczyni niespokrewnionego żywego przeszczepu nerki, u której 47 miesięcy po transplantacji rozwinęła się PML oraz przegląd aktualnego piśmiennictwa. W momencie przeszczepu pacjentka otrzymała indukcję globuliną antytymocytarną (ATG, Fresenius), a następnie trójlekowy schemat immunosupersji (mykofenolan mofetylu, takrolimus i prednizolon). Pacjentka zgłosiła się z nagłymi objawami zaburzeń widzenia, zawrotami głowy i parestezjami po prawej stronie. Rezonans magnetyczny ujawnił rozległe zmiany w istocie białej. W płynie mózgowo-rdzeniowym stwierdzono hiperproteinemię, hipergammaglobulinemię i limfocytozę. Stan neurologiczny pacjenta pogorszył się w ciągu kolejnych dwóch miesięcy. Wysunięto podejrzenie PML i znacznie zmniejszono dawki mykofenolanu mofetylu i takrolimusu. Większość objawów ustąpiła i 12 miesięcy później pacjentka skarżyła się jedynie na sporadyczne bóle głowy. Powtórne badanie MRI wykazało niemal całkowite ustąpienie zmian w istocie białej. Funkcja przeszczepu tymczasowo pogorszyła się, ale następnie ustabilizowała. Wnioski: 1. PML należy brać pod uwagę w diagnostyce różnicowej objawów psychiatrycznych i neurologicznych u biorców przeszczepów. 2. Minimalizacja leczenia immunosupresyjnego może prowadzić do regresji tej potencjalnieśmiertelnej choroby.