Hipotonia dializacyjna u chorego leczonego przewlekłymi hemodializami - trudny przypadek kliniczny

Abstract

Hipotonia śróddializacyjna stanowi częste powikłanie dializoterapii wpływające istotnie na rokowanie pacjentów leczonych hemodializami. Prezentowany przypadek kliniczny opisuje pacjenta z częstymi epizodami hipotonii śróddializacyjnej wynikającymi zarówno z braku współpracy chorego (istotne klinicznie przewadnianie w okresie między dializami), miażdżycy, jak i niedostatecznej reakcji na stymulację autonomicznego układu nerwowego prowadzącej do braku odpowiedzi hemodynamicznej na spadek ciśnienia krwi. Zastosowane działania terapeutyczne: edukacja chorego, zmniejszenie temperatury płynu dializacyjnego do 36oC, profilowanie stężenia sodu (od 146 do 133 mmol/l) i ultrafiltracji oraz dializowanie w rytmie 4 razy w tygodniu przyniosły znaczną poprawę kliniczną pomimo niepełnej, ale lepszej niż na początku leczenia, współpracy chorego.
Ze względu na wieloczynnikowość problemu hipotonii śróddializacyjnej leczenie pacjentów cierpiących na to powikłanie musi być wielotorowe, a warunkiem jego powodzenia jest współpraca chorych z zespołem leczącym.