WYBRANE PROBLEMY KLINICZNE
Paweł Rajewski1, Piotr Rajewski2, Karolina Waleśkiewicz-Ogórek3
1Wojewódzki Szpital Obserwacyjno-Zakaźny, Bydgoszcz
2Katedra i Klinika Neurologii, Collegium Medicum w Bydgoszczy, UMK w Toruniu
3Katedra i Klinika Położnictwa, Chorób Kobiecych i Ginekologii Onkologicznej, Collegium Medicum w Bydgoszczy, UMK w Toruniu
Mononukleoza zakaźna — opis przypadku
Mononucleosis — case report
STRESZCZENIE
Wstęp. Mononukleoza zakaźna jest ostrą chorobą wirusową, charakteryzującą się gorączką do 40°C, zapaleniem gardła i migdałków, powiększeniem węzłów chłonnych, najczęściej szyi, powiększeniem śledziony i wątroby oraz charakterystyczną wysypką, zwłaszcza po zastosowaniu penicylin półsyntetycznych. Znajomość typowych objawów, wczesne rozpoznanie i odpowiednia kontrola choroby pozwalają na uniknięcie groźnych powikłań i szybszy powrót do zdrowia oraz unikniecie niepotrzebnej antybiotykoterapii.
Cel pracy. Celem pracy było zapoznanie się z typowymi objawami, diagnostyką, przebiegiem i leczeniem mononukleozy zakaźnej.
Materiał i metody. W pracy przedstawiono opis przypadku młodego pacjenta hospitalizowanego z powodu ostrego zapalenia gardła i migdałków z odczynowym zapaleniem wątroby w przebiegu mononukleozy zakaźnej.
Wnioski.
1. U pacjentów z bólem gardła, powiększeniem migdałków i przewlekającą się wysoką gorączką należy brać pod uwagę możliwość wystąpienia mononukleozy zakaźnej.
2. Odpowiednie wczesne rozpoznanie i wprowadzenie leczenia powoduje szybką poprawę kliniczną i ustąpienie objawów.
3. Kontrola morfologii krwi, transaminaz i USG jamy brzusznej pozwalają na uniknięcie groźnych powikłań choroby.
Forum Medycyny Rodzinnej 2015, tom 9, nr 4, 344–347
słowa kluczowe: mononukleoza zakaźna, zapalenie gardła, gorączka, wysypka
ABSTRACT
Background. Mononucleosis is an illness of gradual onset with acute high fever, pharyngitis and tonsillitis, enlarged lymph nodes especially neck nodes, spleen and liver enlarge, and typical rash especially after using semi-syntetic penicillin. The knowledge of typical signs, early diagnosis and treatment let us avoid a dangerous complications and using antibiotics, and getting well soon.
The aid. The aid was closely involved with typical signs, diagnosis, process and treatment of mononucleosis.
Materials and methods. We introduced a case report of young man hospitalized because of acute pharyngitis and tonsillitis together with liver inflammation during mononucleosis.
Conclusions.
1. If patient has a pharyngitis, enlarged tonsils and lingering, high temperature we should always think about mononucleosis.
2. Early diagnosis and treatment makes quickly improvement and abdication clinical signs.
3. To avoid dangerous complications we should monitor a blood count, transaminases, and abdominal ultrasonography.
Forum Medycyny Rodzinnej 2015, tom 9, nr 4, 344–347
key words: mononucleosis, pharyngitis, fever, rash
WSTĘP
Mononukleoza zakaźna jest chorobą wirusową, spowodowaną przez wirusa Epsteina-Barr (EBV, Epsteina-Barr virus) należącego do rodziny Herpesviridae. Jest to wirus B-limfotropowy i przyczynia się do procesu limfoproliferacyjnego, który jest odpowiedzialny za charakterystyczny obraz choroby i większość jej objawów.
Głównie chorują dzieci po 4. roku życia, młodzież i młodzi dorośli, wyjątkowo niemowlęta czy dorośli po 40. roku życia. Źródłem zakażenia i rezerwuarem wirusa są chorzy, ozdrowieńcy i osoby zdrowe, u których dochodzi do reaktywacji EBV z wydzielaniem wirusa ze śliną. Najczęstszą drogą przenoszenia jest ślina pacjenta (choroba pocałunków), rzadziej droga krwiopochodna, płciowa czy przeszczep narządowy. Nie obserwuje się sezonowości zachorowań.
Okres wylęgania choroby trwa zazwyczaj kilka tygodni (30–50 dni) i poprzedzony jest niecharakterystycznymi objawami wstępnymi, zwiastującymi, na przykład kilkudniowe złe samopoczucie, brak apetytu, bóle mięśniowo-stawowe, uczucie dreszczy.
Po okresie wstępnym pojawiają się typowe dla mononukleozy objawy ostrego zapalenia gardła, z zajęciem migdałków i pojawieniem się mazistych biało-żółtych nalotów, często z utrudnionym połykaniem czy mówieniem oraz gorączka do 40°C, która może trwać do trzech tygodni, powiększenie węzłów chłonnych, głównie szyi, zausznych i karkowych, które są duże, przesuwalne i tkliwe przy palpacji; u dzieci może występować uogólnione powiększenie węzłów chłonnych, powiększenie wątroby i śledziony (głównie u dzieci), wysypka odro- i różyczkopodobna, które występują u około 5% chorych, głównie umiejscowiona na tułowiu. Jej częstość wzrasta do 70% pacjentów, jeśli stosowane są penicyliny półsyntetyczne, na przykład ampicylina, obejmuje wtedy większe rejony ciała, to jest twarz, małżowiny uszne, tułów, kończyny, dłonie, stopy.
Do powikłań w przebiegu mononukleozy zakaźnej dochodzi dość rzadko, należy do nich pęknięcie śledziony (głownie 2.–3. tydzień choroby), małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna, zapalenie mózgu, mięśnia sercowego, trzustki czy jąder, miąższowe uszkodzenie wątroby. Dość często pojawiają się natomiast nadkażenia bakteryjne. Uczucie zmęczenia, osłabienia może trwać do 8 tygodni po chorobie [1–5].
DIAGNOSTYKA
W badaniach dodatkowych charakterystyczna jest leukocytoza (10–20 g/l) z limfocytozą, a w rozmazie krwi występowanie mononuklearów (atopowych limfocytów), podwyższone mogą być również transaminazy — ALAT 100–600 j.m./l (normalizacja obserwowana jest zazwyczaj po około 14 dniach) i LDH.
W diagnostyce stosuje się najczęściej szybki aglutynacyjny test lateksowy — przeciwciała przeciwko antygenowi kapsydowemuelisa w klasie IgM; metoda PCR wykrywająca materiał genetyczny wirusa — DNA EBV lub badania serologicznego (odczyn Paula-Bunnella-Davidsohna).
W różnicowaniu objawów mononuleozy zakaźnej należy brać pod uwagę tak zwane zespoły mononukleozopodobne w przebiegu takich chorób, jak: cytomegalia, adenowirusy, HIV czy anginę paciorkowcową i zakażenie Toxoplasma gondii [2, 6].
LECZENIE
W leczeniu zazwyczaj stosuje się leki objawowe, takie jak acyklowir (chociaż co do skuteczności leczenia zdania są podzielone), glikokortykosteroidy (w przypadku znacznego powiększenia i obrzęku migdałków utrudniającego oddychanie) oraz antybiotykoterapię przy nadkażeniu bakteryjnym [2, 3].
OPIS PRZYPADKU
Pacjent lat 23, przyjęty do Kliniki Chorób Zakaźnych i Hepatologii z powodu osłabienia, uczucia zmęczenia, bólu gardła, bólu lewego podbrzusza oraz podwyższonej temperatury ciała do 39°C od około trzech dni. Przy przyjęciu w badaniu przedmiotowym z odchyleń od normy stwierdzono powiększone, tkliwe węzły chłonne szyjne i potyliczne, powiększenie migdałków, z widocznymi kryptami, z obfitym, białawym nalotem, ból w lewym podżebrzu i podbrzuszu przy badaniu palpacyjnym, z wyczuwalną śledzioną. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono podwyższone parametry stanu zapalnego: leukocytoza WBC 18,8 × 10^3/µl, z limfocytozą w rozmazie manualnym, CRP 15,1 mg/l, zwiększona aktywność ALAT 136 j.m./l i LDH 614 j.m./l, cechy cholestazy ALP 186 j.m./l, GGTP 117 j.m./l oraz dodatnie przeciwciała anty-EBV w klasie IGM.
W wykonanym USG jamy brzusznej stwierdzono w okolicy wnęki wątroby pojedyncze powiększone węzły chłonne do 11 mm w osi krótkiej, powiększoną śledzionę o długości 149 mm.
Z uwagi na powiększenie węzłów chłonnych wykonano badanie w kierunku zakażenia wirusem HIV przeciwciała HIV1/HIV2 i Ag p24 — ujemne, i w kierunku toksoplazmozy przeciwciała Toxoplasma gondii w klasie IgM i IgG — ujemne.
Z uwagi na cechy zapalenia wątroby z cholestazą wykonano badania wirusologiczne — anty HBc-total, anty-HCV, anty-HAV w klasie IgM, anty-CMV w klasie IGM — ujemne.
Na podstawie obrazu klinicznego i wykonanych badań rozpoznano mononukleozę zakaźną z odczynowym zapaleniem wątroby z cholestazą. Włączono leczenie objawowe Hascosept do płukania gardła, paracetamol, 0,9% NaCl i.v., acyklowir doustnie 5 razy 800 mg oraz hydrokortyzon i.v., z uwagi na znaczny obrzęk migdałków.
Po zastosowanym leczeniu uzyskano poprawę stanu ogólnego, ustąpienie gorączki i bólu gardła, zmniejszenie parametrów stanu zapalnego — WBC 12,8 × 10^3/µl, CRP 5,5 mg/l, zmniejszenie ALAT 79 j.m./l i LDH 467 j.m./l.
Pacjenta wypisano do domu w stanie ogólnym dobrym, z zaleceniem unikania intensywnego wysiłku fizycznego przez 30 dni, kontroli w Poradni Profilaktyki i Leczenia Zakażeń Wirusowych, kontroli ALAT, LDH i morfologii za 14 dni oraz USG jamy brzusznej za 30 dni.
PODSUMOWANIE
Mononukleoza zakaźna jest chorobą wirusową, na którą zapadają głównie młodzież i młodzi dorośli. Z uwagi na podobne objawy kliniczne do anginy paciorkowcowej czy pospolitego wirusowego zapalenia gardła, dość często jest nierozpoznawana lub rozpoznawana późno, najczęściej w przypadku utrzymujących się dolegliwości bólowych gardła, gorączki, pomimo stosowania drugiego lub trzeciego antybiotyku, lub w przypadku pojawiającej się wysypki po zastosowaniu antybiotyków z grupy penicylin. W większości przypadków mononukleoza jest chorobą samoograniczającą się, o lekkim przebiegu i nie wymaga hospitalizacji. W przypadku silnych dolegliwości bólowych, z dużym powiększeniem i obrzękiem migdałków czy cech odczynowego zapalenia wątroby czy splenomegalii wymaga leczenia i monitorowania choroby w warunkach szpitalnych.
Adres do korespondencji:
dr n. med. Paweł Rajewski
Wojewódzki Szpital Obserwacyjno-Zakaźny
ul. Św. Floriana 12, 85–030 Bydgoszcz
e-mail: rajson@wp.pl
PIŚMIENNICTWO
Jenson H.B. Acute complications of Epstein-Barr virus infectious mononucleosis. Curr. Opin. Pediatr. 2000; 12: 263–268.
Cianciara J., Juszczyk J. (red.). Choroby zakaźne i pasożytnicze. Wyd. Czelej, t. 2, Lublin 2012: 680–684.
Cohen J.I. Zakażenie wirusem Epsteina-Barr. Mononukleoza zakaźna. Harrison Choroby zakaźne (red): Dennis L. Kasper, Anthony S. Fauci, Wyd. Czelej, Lublin 2012: 1003–1010.
Auwaerter P.G. Infectious mononucleosis in middle age. JAMA 1999; 281: 454.
Cozad J. Infectious mononucleosis. Nurse Pract. 1996; 21: 14–8.
Fischer R.G., Boyce T.G. Infectious Mononucleosis and Mononucleosis-like Syndromes. W: Moffet’s Pediatric Infectious Diseases A Problem — Oriented Approach. Lippincott Wiliams&Wilkinson, Pfiladelphia, 2005: 48–61.
