WYBRANE PROBLEMY KLINICZNE
Maria Kurowska, Joanna Malicka, Monika Neć, Jerzy S. Tarach
Katedra i Klinika Endokrynologii, Uniwersytet Medyczny, Lublin
Rodzaj i częstość chorób z autoagresji współistniejących z LADA
Type and frequency of autoimmune diseases coexisting with LADA
STRESZCZENIE
Wstęp. Liczne doniesienia dowodzą częstego współistnienia cukrzycy typu 1 i chorób z autoagresji (AD).
Cel pracy. Ustalenie rodzaju chorób autoimmunizacyjnych i częstości ich współwystępowania z cukrzycą LADA w materiale własnym.
Materiał i metody. 32 chorych (17 K; 15 M), w wieku 28–77 lat (56,3 ± 12,4) z rozpoznaniem LADA potwierdzonym obecnością przeciwciał anty-GAD. Retrospektywna analiza obrazu klinicznego, chorób współistniejących, badań hormonalnych i immunologicznych oraz leczenia.
Wyniki. Współistnienie AD i LADA stwierdzono u 46,9% chorych (n = 15; 11 K i 4 M). U 12 osób z LADA (37,5%) rozpoznano jedną z chorób autoimmunizacyjnych tarczycy: u ośmiu chorobę Hashimoto (25%), u czworga chorobę Gravesa (12,5%). U czworga chorych (12,5%) cukrzycy towarzyszyło bielactwo, u jednej łuszczyca, u dwojga niedokrwistość A–B. U 11 chorych (34,4%) współistniała z LADA tylko jedna choroba z autoagresji: u pięciu choroba Hashimoto, u trojga choroba Gravesa, u pozostałych trojga odpowiednio łuszczyca, bielactwo i niedokrwistość A–B. Równoczesne współistnienie trzech chorób z autoagresji stwierdzono u dwojga chorych, cztery choroby z autoagresji: u jednego chorego; i pięć AD u jednego chorego. Autoimmunologiczny zespół wielogruczołowy (AZW) rozpoznano u 12 chorych, u 11 chorych — AZW typu 3 (LADA + wole Hashimoto u siedmiorga i LADA wraz z chorobą Gravesa u czterech chorych). U jednej chorej LADA była składową APS typu 2 i współistniała z chorobą Addisona, wolem Hashimoto, niedoczynnością przytarczyc i przedwczesnym wygasaniem jajników. Porównano częstość współwystępowania LADA i AD w dwóch grupach chorych, różniących się mianem przeciwciał anty-GAD.
Wniosek. Współistnienie chorób z autoagresji, najczęściej chorób tarczycy, stwierdzano u około połowy chorych z LADA, częściej u kobiet i osób z wyższym mianem anty-GAD.
Forum Medycyny Rodzinnej 2015, tom 9, nr 3, 252–254
Słowa kluczowe: LADA, choroby autoimmunizacyjne, przeciwciała anty-GAD
ABSTRACT
Introduction. Several data confirm frequent coexistence of type 1 diabetes and autoimmune diseases (AD).
Aim of the study. Aim of the study was to determine the type and frequency of AD coexisting with LADA.
Material and methods. 32 patients (17 F; 15 M) aged 28–77 y (mean 56.3 ± 12.4) with LADA, confirmed by the presence of anti-GAD antibodies. A retrospective analysis of the clinical picture, medical history, hormonal and immunological tests and treatment.
Results. The coexistence of LADA and AD was found in 46.9% of cases (n = 15; 11 F, 4 M). In 12 patients with LADA (37.5%) it was one of autoimmune thyroid diseases: in 8 (25%) Hashimoto’s disease and in 4 (12.5%) — Graves’ disease. In 4 pts (12.5%) diabetes was accompanied by vitiligo, in 1 — by psoriasis and in 2 — by anemia A–B. In 11 pts (34.4%) LADA coexisted with only one AD. In 5 cases it was Hashimoto’s thyroiditis, in 3 — Graves’ disease and in the remaining 3 respectively: psoriasis, vitiligo and anemia A–B. The coexistence of 3 AD was found in 2 pts, 4 AD — in 1 patient and 5 AD — in 1 patient. Autoimmune polyglandular syndrome (APS) was diagnosed in 12 pts: APS type 3 in 11 cases (LADA + Hashimoto in 7 pts and LADA + Graves’ disease in 4 pts.). In one case LADA was a part of APS type 2 and coexisted with Addison’s disease, Hashimoto goiter, hypoparathyroidism and premature ovarian failure. We compared the frequency of co-occurrence of LADA and AD in 2 groups of pts, depending on the anti-GAD.
Conclusion. The incidence of AD, most common thyroid disease, was found in about half of the patients with LADA, more frequently in women and people with higher anti-GAD antibodies.
Forum Medycyny Rodzinnej 2015, vol 9, no 3, 252–254
Key words: LADA, autoimmune diseases, anti-GAD antibody
WSTĘP
Liczne doniesienia dowodzą częstego współistnienia cukrzycy typu 1 z innymi chorobami z autoagresji [1–4]. U 15–30% tych chorych rozpoznawane są choroby tarczycy (choroba Hashimoto i choroba Gravesa), niedokrwistość A–B (5–10% przypadków), celiakia (4–9%) i bielactwo (2–10%). Najrzadziej, bo tylko u 0,5% chorych, występuje autoimmunologiczna niedoczynność kory nadnerczy [1]. Dane z literatury dotyczą zazwyczaj klasycznej postaci cukrzycy typu 1, natomiast zdecydowanie mniej doniesień opisuje współistnienie chorób z autoimmunizacji i cukrzycy LADA (latent autoimmune diabetes of adult).
CEL PRACY
Ustalenie rodzaju chorób autoimmunizacyjnych i częstości ich współwystępowania z cukrzycą LADA w materiale własnym.
MATERIAŁ I METODY
Grupa badana liczyła 32 osoby (17 K i 15 M) w wieku od 28 do 77 lat (średnia 56,3 ± 12,4), z rozpoznaniem LADA, potwierdzonym obecnością przeciwciał anty-GAD.
Retrospektywna analiza obrazu klinicznego cukrzycy oraz chorób współistniejących. Rozpoznanie LADA ustalano w oparciu o ocenę wydolności komórki beta (poziom peptydu C i insuliny), przebieg leczenia oraz obecność przeciwciał anty-GAD, oznaczanych metodą RIA (radio immuno assay). Za pozytywny uznawano wynik > 1,1 kU/l. W analizie statystycznej zastosowano test t-Studenta dla danych nieparametrycznych. Za istotne statystycznie przyjęto p < 0,05.
WYNIKI
Współistnienie LADA i chorób autoimmunizacyjnych stwierdzono u 15 chorych (11 K i 4 M) (46,9%). U 12 z nich (37,5%) rozpoznano jedną z chorób autoimmunologicznych tarczycy. Najczęściej, bo u ośmiu chorych (25%), była to choroba Hashimoto, a u pozostałych czworga (12,5%) — choroba Gravesa. U czworga chorych (12,5%) LADA towarzyszyło bielactwo, u jednego łuszczyca i u dwojga niedokrwistość A–B (ryc. 1).
Rycina 1. Rodzaj i częstość chorób z autoagresji współistniejących z LADA
U 11 chorych (34,4%) LADA współistniała z jedną chorobą autoimmunizacyjną. U pięciorga była to choroba Hashimoto, u trojga choroba Gravesa, u pozostałych trojga odpowiednio: łuszczyca, bielactwo i niedokrwistość A–B. Równoczesne współwystępowanie trzech chorób autoimmunizacyjnych stwierdzono u dwojga chorych; cztery u jednego i pięć także u jednego chorego (ryc. 2).
Rycina 2. Częstość występowania LADA i chorób z autoagresji według ich liczby u jednego chorego
Autoimmunologiczny zespół wielogruczołowy (AZW) rozpoznano u 12 chorych. U 11 chorych był to AZW typu 3 (LADA + wole Hashimoto u siedmiorga i LADA + choroba Gravesa u czworga chorych). U jednej chorej LADA była składową AZW typu 2 i współistniała z chorobą Addisona, wolem Hashimoto, niedoczynnością przytarczyc i przedwczesnym wygasaniem jajników.
W tabeli 1 porównano wiek, płeć i miana przeciwciał anty-GAD u chorych z LADA bez współistniejącej (grupa 1) oraz ze współwystępującą chorobą z autoagresji (grupa 2). W grupie pierwszej przeważali mężczyźni (M : K = 11 : 6), średnia wieku była niższa (53,0 ± 12,4 lat), miano przeciwciał anty-GAD zawierało się między 1,3 a 129,3 kU/l (mediana 34 kU/l), a stężenie przeciwciał anty-GAD poniżej 10 kU/l stwierdzono u ośmiorga chorych. W grupie drugiej wśród chorych przeważały kobiety (K : M = 11 : 4), średnia wieku wynosiła 60,0 ± 11,7 lat, stężenia przeciwciał anty-GAD zawierały się w przedziale 4,6–120 kU/l (mediana 59 kU/l). Stężenie anty-GAD < 10 kU/l stwierdzono u trojga chorych.
Tabela 1 |
||
Porównanie wieku, płci i miana przeciwciał anty-GAD u chorych w grupach 1. i 2. |
||
Grupa 1 |
Grupa 2 |
|
Liczba chorych |
17 |
15 |
Płeć |
11 M; 6 K |
11 K; 4 M |
Wiek (X ± SD) lata |
53,0 ± 12,4* |
60,0 ± 11,7* |
Miano przeciwciał anty-GAD kU/l 1. |
1,3 |
4,6 |
2. |
2,8 |
5,1 |
3. |
4,0 |
7,1** |
4. |
4,0 |
16,8 |
5. |
4,5 |
28,9 |
6. |
8,2** |
32,1 |
7. |
11,0 |
38,5 |
8. |
13,9 |
59*** |
9. |
34*** |
60,0 |
10. |
34 |
61,6 |
11. |
64,5 |
64,0 |
12. |
64,5 |
67,0 |
13. |
68,5 |
71,2 |
14. |
85,0 |
97,0 |
15. |
88,0 |
120,0 |
16. |
129,0 |
– |
17. |
129,3 |
– |
*p < 0,02
**chorzy z przeciwciałami anty-GAD < 10 kU/l
***mediana
DYSKUSJA
Cukrzyca LADA jest chorobą o podłożu autoimmunologicznym, rozpoznawaną po 35. roku życia i niewymagającą leczenia insuliną przez co najmniej pierwszych 6 miesięcy [2]. Podobnie jak klasyczna cukrzyca typu 1, LADA może współistnieć z licznymi chorobami z autoagresji [3–5]. Do najczęściej towarzyszących cukrzycy schorzeń autoimmunizacyjnych należą choroby tarczycy [4, 5]. W naszym opracowaniu, podobnie jak u innych autorów, do najczęściej współistniejących z LADA należały wole Hashimoto i choroba Gravesa.
Cukrzyca jest schorzeniem, z którym lekarz rodzinny spotyka się bardzo często [6]. Cukrzyca LADA występuje u 5–10% osób z rozpoznaną po 35. roku życia cukrzycą typu 2 [2]. Fakt współistnienia cukrzycy z chorobą autoimmunologiczną powinien zwrócić szczególną uwagę i ukierunkować lekarza na czynne poszukiwanie LADA wśród chorych z cukrzycą typu 2.
Van Deutekom i wsp. [7] stwierdzili, że wysokie miano przeciwciał anty-GAD u chorych na cukrzycę typu 1 było nie tylko markerem znacznej redukcji funkcji komórek beta, ale wiązało się ze zwiększonym ryzykiem współistnienia innych chorób z autoagresji. Nasze wyniki potwierdzają związek między wysokim mianem przeciwciał anty-GAD i zwiększoną częstością chorób z autoagresji, także w LADA.
WNIOSEK
Współistnienie chorób z autoagresji (AD, autoimmune diseases), najczęściej tarczycy, stwierdzano u około połowy chorych z LADA, częściej u kobiet i osób z wyższym mianem przeciwciał anty-GAD.
Adres do korespondencji:
dr. n. med. Maria Kurowska
Klinika Endokrynologii, Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny nr 4
ul. Jaczewskiego 8, 20–954 Lublin
tel.: +48 81 724–46 68
faks: +48 81 724 46 69
e-mail: mariakurowska@op.pl
PIŚMIENNICTWO
Witek P., Witek J., Pańkowska E. Choroby autoimmunologiczne w cukrzycy typu 1 — badania przesiewowe, diagnostyka i leczenie. Med. Wieku Rozwoj. 2012; 16: 23–34.
Szelachowska M. LADA — późno ujawniająca się cukrzyca o podłożu autoimmunologicznym u osób dorosłych. Endokrynol. Pol. 2007; 58: 246–250.
Hansen M.P., Matheis N., Kachaly G.J. Type 1 diabetes and polyglandular autoimmune syndrome. A rewiev. World J. Diabetes 2015: 15; 6: 67–79.
Shaikh S.B., Haji M.L., Doddamani P. i wsp. A Study of Autoimmune Polyglandular Syndrome (APS) in Patients with Type 1 Diabetes Mellitus (T1DM) Followed Up at a Teritiary Care Hospital. Journal of Clinical and Diagnostic Research 2014; 8: 70–72.
Van den Driessche A., Eenkhoorn V., Van Gaal L. i wsp. Type 1 diabetes and autoimmune polyglandular syndrome: a clinical review. Neth. J. Med. 2009; 67: 376–387.
Bujnowska-Fedak M.M., Sapilak B., Steciwko A. Epidemiologia schorzeń i struktura zachorowań w praktyce lekarza rodzinnego. Family Med. Prim. Care Rev. 2011; 13: 135–139.
van Deutekom A.W., Heine R.J., Simsek S. The islet autoantibody titres: their clinical relevance in latent autoimmune diabetes in adults (LADA) and the classification of diabetes mellitus. Diabet. Med. 2008; 25: 117–125.
