Uporczywa terapia w świetle orzecznictwa i doktryny w aspekcie praw pacjenta i skorelowanych z nimi obowiązków lekarza

Streszczenie

Uporczywa terapia jest kontynuowaniem leczenia mimo dokonania oceny stanu klinicznego i stwierdzenia braku szans na poprawę zdrowia, wyczerpania dostępnych możliwości terapii, oraz określenia iż jej prowadzenie przedłużałoby cierpienia pacjenta bez realnej szansy na poprawę stanu zdrowia. Stanowi ona wyjątek od obowiązku lekarza udzielania pomocy lekarskiej w każdym przypadku, gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia. Przepisy polskiego prawa nie przewidują szczególnej procedury związanej z wyrażeniem zgody przez uprawniony organ (np. Sąd) do zaprzestania leczenia w wyniku stwierdzenia braku wskazań medycznych do jego kontynuowania. W związku z tym po stronie personelu lekarskiego spoczywa zarówno podjęcie decyzji w tym przedmiocie, jak i jej wdrożenie. Powyższe obejmuje przede wszystkim podjęcie decyzji w sposób gremialny, odnotowanie wszelkich okoliczności związanych ze stanem klinicznym w dokumentacji medycznej, a także zastosowanie w praktyce praw pacjenta obejmujących prawo do informacji o stanie zdrowia, do wyrażenia świadomej zgody na udzielenie świadczenia zdrowotnego, godnego umierania w spokoju i godności, przy uwzględnieniu stanu świadomości pacjenta.