Obturacyjny bezdech senny — diagnostyka i postępowanie terapeutyczne

Streszczenie

Obturacyjny bezdech senny (OSA) jest schorzeniem polegającym na powtarzających się epizodach bezdechów i spłyceń oddechu spowodowanych całkowitą bądź częściową blokadą przepływu powietrza. Głównymi objawami OSA są: nadmierna senność w ciągu dnia, nagłe wybudzenia z uczuciem zatrzymania oddechu lub duszenia się, suchość w jamie ustnej po przebudzeniu, poranne bóle głowy, trudności w koncentracji, potliwość nocna i inne. Częstość występowania OSA jest wysoka i prawdopodobnie, z powodu zwiększającej się częstości otyłości, będzie większa w przyszłości. W wielu badaniach wykazano korelacje między OSA a innymi schorzeniami, takimi jak: nadciśnienie tętnicze, przewlekła niewydolność krążenia, choroba niedokrwienna serca, arytmie, udar mózgu. Istnieje również wiele publikacji wskazujących na korzystny wpływ terapii z użyciem stałego dodatniego ciśnienia w drogach oddechowych (CPAP) na schorzenia współistniejące. „Złotym standardem” w diagnostyce OSA jest tak zwana stacjonarna polisomnografia (PSG), ale urządzenia przenośne typu 3 (z min. 4 kanałami) również są akceptowalne w diagnostyce pacjentów wyjściowo obciążonych umiarkowanym lub wysokim ryzykiem OSA. Diagnozę stawia się na podstawie wyników PSG i objawów. Na podstawie wyniku PSG można podzielić OSA na 3 grupy — łagodne, umiarkowane i ciężkie. Według aktualnych wytycznych i publikacji CPAP jest leczeniem pierwszego wyboru w umiarkowanej i ciężkiej postaci OSA. Strategia lecznicza w przypadku bezdechu łagodnego zależy od zdrowia pacjenta, schorzeń współistniejących i indywidualnych decyzji chorego. Innymi opcjami leczenia są aparaty wewnątrzustne, leczenie pozycyjne i chirurgiczne, ale żadna z tych metod nie dorównuje korzyściom wynikającym z terapii CPAP.