Problemy psychologiczne pacjentów po implantacji kardiowertera-defibrylatora serca

Streszczenie

Od czasu zatwierdzenia przez Agencję ds. Żywności i Leków wszczepialnych kardiowerterów-defibrylatorów (ICD) serca w 1985 roku stały się one metodą z wyboru w zapobieganiu nagłym zgonom sercowym (SCD). W badaniach wykazano, że zastosowanie ICD istotnie zwiększa skuteczność zapobiegania SCD oraz zmniejsza liczbę działań niepożądanych w porównaniu z farmakoterapią. W związku z rozszerzeniem przez Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne w 2001 roku wskazań do wszczepiania ICD w ramach profilaktyki pierwotnej znacznie wzrosła liczba osób z tym urządzeniem. Życie pacjentów z wszczepionym ICD ulega zmianie i wiele z nich (do 87%) odczuwa niepokój związany z działaniem urządzenia. W badaniach dowiedziono, że czynnikami predysponującymi do zaburzeń psychicznych pojawiających się po wszczepieniu ICD są: wiek poniżej 50. roku życia, płeć żeńska, brak wsparcia społecznego i rodzinnego, liczne wyła­dowania urządzenia. Pacjenci powinni być świadomi działania urządzenia ICD oraz uczestniczyć w terapiach i grupach wsparcia, które pomogą im opanować negatywne emocje tj. lęk, niepokój i stres związane z wszczepionym urządzeniem. Należy pamiętać, że od dobrostanu psychicznego pacjenta zależy pełen sukces terapeutyczny po wszczepieniu ICD.