LIST DO CZYTELNIKÓW/LETTER TO READERS

Szanowne Koleżanki i Koledzy, Drodzy Czytelnicy,

Uff, jak gorąco! Tegoroczne lato nie szczędzi nam słońca, dlatego pełni nowej, pozytywnej energii z miłymi wspomnieniami, wrócimy do naszej codziennej pracy. Aby ułatwić ten trudny moment powrotu do rzeczywistości zachęcamy do lektury naszego pisma.

W pierwszej z Prac oryginalnych autorzy sugerują, aby u wszystkich pacjentów ze stwierdzonym zespołem metabolicznym oznaczyć stężenie TSH w celu wykluczenia ewentualnej niedoczynności tarczycy, która pogarsza rokowanie oraz pacjentów z rozpoznaną niedoczynnością tarczycy monitorować w kierunku wczesnego rozpoznania zespołu metabolicznego.

W kolejnej pracy, ważnej dla praktyki klinicznej, odnoszącej się do biopsji cienkoigłowej zmian ogniskowych tarczycy pod kontrolą USG porównano wydajność różnych technik pobierania próbek, rozmiarów igieł i analizy cytologicznej. Optymalne wyniki uzyskano, stosując technikę kapilarną oraz wykonując analizę cytologiczną na miejscu.

Leczenie wola guzowatego olbrzymiego frakcjonowanymi dawkami 131-I jest leczeniem skutecznym, o efektach porównywalnych do stosowania dużych jednorazowych dawek radiojodu. Redukcję objętości wola stwierdzono u 43%, objawy przejściowej nadczynności tarczycy u 8%, u 5% wyindukowano chorobę Gravesa-Basedowa (u 2,7% ciężką orbitopatię), przejściowy obrzęk gruczołu u 20%, a jego niedoczynność u 42 % pacjentów.

U chorych na akronregalię obserwowano wydłużony czas pasażu żołądkowo-jelitowego oraz jej wpływ na motorykę przełyku – w kolejnej pracy opisano zaburzenia rozkurczu dolnego zwieracza przełyku u chorych na akronregalię.

Istnienie powiązań między stężeniami IL-1β, IL-6, TNF-α a markerami kostnymi, osteoprotegeryną, jej ligandenr sRANKL i wskaźnikiem OPG/sRANKL wskazuje na ich współudział w mechanizmie prowadzącym do braku oczekiwanego wzrostu gęstości mineralnej kości u dziewcząt z jadłowstrętenr psychicznym i u niektórych dziewcząt w okresie dorastania.

Celem ostatniej z polskich prac oryginalnych było stworzenie charakterystyki klinicznej polskich pacjentów z wrodzonym hiperinsulinizmem oraz podjęcie próby stworzenia algorytmu diagnostyczno-terapeutycznego umożliwiającego ustalenie priorytetów w zakresie badań genetycznych i obrazowych w zależności od obrazu klinicznego, wyników badań laboratoryjnych oraz odpowiedzi na leczenie farmakologiczne.

Kolejna praca oryginalna pochodzi z Meksyku. Autorzy analizują w niej polimorfizmy genu receptora witaminy D i kojarzą je ze stężeniami osteokalcyny u chorych na cukrzycę typu 2 w porównaniu ze zdrową populacją. Badacze nie wykazali związku pomiędzy polimorfizmami TaqI i ApaI oraz występowaniem cukrzycy. Nie wykazali również korelacji pomiędzy genotypami ApaI i TaqI a wiekiem, płcią, wskaźnikiem masy ciała (BMI) oraz stężeniem glukozy i osteokalcyny.

W pracy doświadczalnej, która powstała w Indiach, w Delhi przeanalizowano bardzo ciekawy problem – wpływ warunków życia, wysokości i wynikającej z niej hipoksji na niektóre z czynników mających wpływ na masę ciała: ghrelinę, cholecystokininę oraz glukagonopodobny peptyd-1. Analizowano również ekspresję receptorów PPARalfa, PPARdelta oraz PGClalfa w żołądku. Udowodniono, że hipoksja zmienia ekspresję greliny oraz receptora greliny w żołądku, CCKAR w wątrobie i PPAR oraz jego kofaktory, co może odgrywać rolę patogenetyczną w utracie apetytu oraz redukcji masy ciała u osób przebywających na dużej wysokości bez odpowiedniego przystosowania.

W Pracy poglądowej zamieszczonej w tym numerze EP zespół Autorów z ośrodka krakowskiego przedstawia aktualny zasób wiadomości na temat nesidioblastozy czyli hipoglikemii hiperinsulinemicznej, która charakteryzuje się nieuregulowanym wydzielaniem insuliny przez komórki β trzustki. U niemowląt i dzieci może prowadzić do trwałych uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego, manifestujących się w postaci niedorozwoju umysłowego. Autorzy w pracy szeroko omawiają genetyczne patonrechanizmy choroby oraz możliwe jej prezentacje kliniczne. Problem wydaje się ważny, ponieważ różnoraka kliniczna manifestacja tej choroby powoduje często późną diagnozę lub wręcz jej brak.

W celu potwierdzenia potrzeby znajomości wyżej wymienionej jednostki chorobowej prezentujemy również Opis przypadku pochodzący z Padwy, opisujący nesidioblastozę współistniejącą z nieaktywnym wyspiakiem trzustki.

W rozdziale Szkolenie podyplomowe przedstawiamy propozycję GO-QOL – kwestionariusza oceny jakości życia chorych z orbitopatią tarczycową. Jest to tłumaczenie anglojęzycznego tekstu składającego się z 15 pytań. Zachęcamy do jego stosowania w codziennej praktyce.

Pozostając w kręgu kwestionariuszy dotyczących jakości życia, prezentujemy kolejny: ThyPROpol – polską wersję kwestionariusza oceny jakości życia u osób z łagodnymi chorobami tarczycy. Polska wersja dołącza się do aktualnie już funkcjonujących 13 innych wersji językowych.

Na zakończenie, spoglądając na bardzo bogaty kalendarz zjazdów i szkoleń, które czekają nas w najbliższym czasie, mam nadzieję, że zaproponowane przez Redakcję prace umieszczone w tym numerze „Endokrynologii Polskiej”, okażą się przydatne i jednocześnie interesujące.

W imieniu Redakcji

Beata Kos-Kudła