PRACA ORYGINALNA

Małgorzata Białecka, Paweł Niedźwiecki, Dorota Zozulińska-Ziółkiewicz, Bogna Wierusz-Wysocka

Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych i Diabetologii Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, Szpital Miejski im. Franciszka Raszei w Poznaniu

Tonsillektomia z powodu przewlekłego zapalenia migdałków podniebiennych poprawia wyrównanie metaboliczne u pacjentów z cukrzycą typu 1

Tonsillectomy due to chronic tonsillitis improves metabolic control in type 1 diabetic patients

Adres do korespondencji:

lek. Paweł Niedźwiecki

Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych i Diabetologii UM,

Szpital im. Franciszka Raszei

ul. Mickiewicza 2, 60–834 Poznań

Tel./faks: +48 618 474 579

e-mail: niedzwiecki.pawel@gmail.com

Diabetologia Kliniczna 2013, tom 2, 6, 208–212

Copyright © 2013 Via Medica

Nadesłano: 28.08.2013 Przyjęto do druku: 17.11.2013

STRESZCZENIE

Obecność przewlekłych ognisk zapalnych u chorych na cukrzycę wpływa niekorzystnie na przebieg schorzenia. Tonsillektomia z powodu przewlekłego zapalenia migdałków podniebiennych w krótkoterminowej obserwacji prowadzi do poprawy kontroli metabolicznej u osób z cukrzycą typu 1. Praca ma na celu ocenę odległych wyników kontroli metabolicznej oraz wykładniki procesu zapalnego u osób z typem 1 cukrzycy, po przebytym zabiegu tonsillektomii z powodu przewlekłego ropnego zapalenia migdałków podniebiennych. Analizie poddano 56 pacjentów w wieku 27,2 ± 7,7 roku, z czasem trwania cukrzycy 8,7 ± 7,1 roku, u których usunięcie migdałków podniebiennych miało miejsce przed co najmniej rokiem. W ocenie odległej stwierdzono istotnie niższe wartości HbA1c po zabiegu niż przed nim: 8,58 ± 1,69% vs. 7,98 ± 1,45%; p = 0,025. Ten korzystny wpływ tonsillektomii na parametry kontroli glikemii uzasadnia zalecanie eliminacji ognisk zapalnych u osób z cukrzycą. (Diabet. Klin. 2013; 2, 6: 208–212)

Słowa kluczowe: cukrzyca typu 1, przewlekłe zapalenie migdałków podniebiennych, tonsillektomia, kontrola metaboliczna

ABSTRACT

The presence of chronic inflammatory lesions in patients with diabetes has a negative effect on the course of the disease. Tonsillectomy due to chronic tonsillitis in the short-term observation leads to improved metabolic control in patients with type 1 diabetes. In this study it was decided to assess the long-term results of metabolic control and markers of inflammation in patients with type 1 diabetes who underwent tonsillectomy for chronic purulent tonsillitis. The study was performed in 56 patients, with mean age 27.2 ± 7.7 years and duration of diabetes: 8.7 ± 7.0 years, who had tonsillectomy before at least a year. Long-term results showed significantly lower HbA1c after tonsillectomy than before: 8.58 ± 1.69% vs. 7.98 ± 1.45%, p = 0,025. This beneficial effect of tonsillectomy on the parameters of glycemic control is justified to recommend the elimination of inflammatory foci in people with diabetes. (Diabet. Klin. 2013; 2, 6: 208–212)

Key words: type 1 diabetes mellitus, chronic tonsillitis, tonsillectomy, metabolic control

Wstęp

Polskie Towarzystwo Diabetologiczne (PTD), w corocznie aktualizowanych zaleceniach, jako cel leczenia u pacjentów z cukrzycą typu 1 wyznacza dobrą kontrolę metaboliczną. Charakteryzuje ją utrzymywanie w granicach normy stężenia glukozy we krwi oraz wartości hemoglobiny glikowanej (HbA1c) poniżej 6,5% przy równoczesnym unikaniu hipoglikemii, uzyskaniu normotensji i normolipemii. Towarzystwo określa też powody, dla których osiągnięcie powyższych celów jest niezmiernie istotne, podkreślając, iż tylko taki sposób postępowania może zapobiec występowaniu ostrych i przewlekłych powikłań oraz umożliwić chorym prowadzenie normalnego, aktywnego życia rodzinnego, zawodowego i społecznego [1].

Na przebieg cukrzycy i rozwój jej powikłań, będących przyczyną obniżenia jakości życia pacjentów, kalectwa i przedwczesnych zgonów wpływa wiele czynników. Jednym z nich jest obecność przewlekłego procesu zapalnego. Aktywacja reakcji zapalnej i nasilenie stresu oksydacyjnego odgrywają istotną rolę w patogenezie angiopatii cukrzycowej. Przewlekła hiperglikemia, a w szczególności duże dobowe wahania glikemii, prowadzą do zaburzeń funkcji śródbłonka, aktywacji komórek odpowiedzi zapalnej, nasilonej produkcji reaktywnych form tlenu i osłabienia aktywności układów antyoksydacyjnych [2]. Obecność utajonego ogniska zapalnego pod postacią stanów zapalnych w jamie ustnej, przewlekłego zapalenia migdałków podniebiennych czy bezobjawowej infekcji układu moczowego utrudnia wyrównanie metaboliczne cukrzycy oraz zmniejsza wrażliwość tkanek obwodowych na działanie insuliny [3–6].

We wcześniejszych badaniach Wierusz-Wysocka i wsp. wykazali korzystny wpływ tonsillektomii na wyrównanie metaboliczne cukrzycy typu 1 w obserwacji trzytygodniowej i trzymiesięcznej [7, 8]. Brak jest jednak danych określających długoterminowe następstwa tonsillektomii w tej grupie chorych. Dlatego celem tej pracy była odległa ocena parametrów kontroli metabolicznej oraz wykładników procesu zapalnego u osób z typem 1 cukrzycy, po przebytym zabiegu tonsillektomii z powodu przewlekłego ropnego zapalenia migdałków podniebiennych.

Materiał i metody

Obserwacją retrospektywną objęto grupę 68 chorych na cukrzycę typu 1 hospitalizowanych w Klinice Chorób Wewnętrznych i Diabetologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu w latach 2000–2013. Kryterium włączenia do badania stanowił zabieg tonsillektomii przeprowadzony przed minimum rokiem z powodu przewlekłego ropnego zapalenia migdałków podniebiennych. Wskazaniem do tonsillektomii była kwalifikacja laryngologiczna po badaniu i stwierdzeniu przewlekłego procesu zapalnego z retencją treści ropnej.

Z analizy wykluczono pacjentów z wykładnikami klinicznymi i laboratoryjnymi ostrego stanu zapalnego definiowanego jako stężenie w surowicy białka C-reaktywnego oznaczanego metodą wysoce czułą (hsCRP, high-sensitivity C-reactive protein) powyżej 10 mg/l, z wartością leukocytów powyżej 15 × 109/l, oraz chorych z ostrymi powikłaniami cukrzycy (kwasicą ketonową). Ostatecznie do analizy zakwalifikowano 56 pacjentów. U żadnego z pacjentów nie odnotowano powikłań związanych z zabiegiem tonsillektomii.

Przed upływem minimum roku przed operacją i minimum roku po zabiegu usunięcia migdałków podniebiennych oceniano parametry kontroli metabolicznej: HbA1c, wartość ciśnienia tętniczego (BP, blood pressure), stężenie w surowicy cholesterolu frakcji: LDL (LDL-C, low-density lipoprotein-cholesterol), HDL (HDL-C, high-density lipoprotein-cholesterol) oraz triglicerydów, wskaźnik masy ciała (BMI, body mass index), obecność powikłań mikroangiopatycznych oraz markery reakcji zapalnej: stężenie w surowicy białka C-reaktywnego (hsCRP) oraz liczbę leukocytów w morfologii krwi obwodowej (WBC, white blood cells). Badania laboratoryjne przed zabiegiem i po tonsillektomii przeprowadzono w laboratorium przyszpitalnym standardowymi i rekomendowanymi metodami. Wartość HbA1c oznaczono metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC, high-performance liquid chromatography).

Analizę statystyczną wyników przeprowadzona za pomocą programu Statistica wersja 8.0. Za istotny statystycznie przyjęto poziom istotności p < 0,05. Wyniki przedstawiono jako liczebności i procenty oraz jako wartość średnią ± odchylenie standardowe (SD, standard deviation). Ocenę zgodności rozkładu zmiennych z rozkładem normalnym wykonano za pomocą testu Kołmogorowa-Smirnowa z poprawką Lillieforsa. Do analizy statystycznej danych wykorzystano test T-Studenta oraz test χ2.

Wyniki

W ocenie odległej, po ponad roku (średnio 2,7 ± 1,8 roku) od tonsillektomii stwierdzono istotnie niższe wartości HbA1c (8,58 ± 1,69% vs. 7,98 ± 1,45%; p = 0,025). Nie wykazano istotnych statystycznie różnic przed zabiegiem i po tonsillektomii w stężeniu LDL-C, HDL-C i triglicerydów oraz w dobowym zapotrzebowaniu na insulinę i wartościach BP. Zaobserwowano nieznaczny, aczkolwiek istotny statystycznie wzrost BMI po tonsillektomii: 24,1 ± 4,4 vs. 25,2 ± 4,2 kg/m2 (p = 0,003). Liczba leukocytów i stężenie w surowicy białka C-reaktywnego (CRP, C-reactive protein) nie różniły się istotnie statystycznie przed tonsillektomią i po niej. Porównanie wybranych parametrów przedstawiono w tabeli 1.

Tabela 1. Porównanie wybranych parametrów przed zabiegiem tonsillektomii i po zabiegu [wartość średnia ± SD lub liczba (procent)]

Parametr	Przed tonsillektomią	Po tonsillektomii	p
N (K/M)	56 (36/20)	56 (36/20)	–
Wiek (lata)	27,2 ± 7,7	30,7 ± 7,9	< 0,001
Czas trwania cukrzycy	8,7 ± 7,1	12,6 ± 7,4	< 0,001
Zapotrzebowanie na insulinę (j./kg mc./d.)	0,52 ± 0,20	0,53 ± 0,19	0,78
BMI (kg/m2)	24,1 ± 4,4	25,2 ± 4,2	0,003
Obwód talii (cm)	85,2 ± 13,3	87,4 ± 13,4	0,16
SBP (mm Hg)	118,2 ± 11,8	118,5 ± 9,3	0,83
DBP (mm Hg)	75,7 ± 9,6	75,1 ± 7,86	0,70
HbA1c (%)	8,58 ± 1,69	7,98 ± 1,45	0,025
Pacjenci z wartością HbA1c < 7% n (%)	11 (20)	18 (32)	0,01
LDL-C (mg/dl)	112,7 ± 33,1	109,9 ± 35,1	0,54
HDL-C (mg/dl)	58,4 ± 16,7	61,2 ± 17,2	0,18
TAG (mg/dl)	119,0 ± 87,5	110,5 ± 56,1	0,46
GFR (ml/min/1,73 m2)	104,9 ± 32,3	98,54 ± 21,2	0,09
TSH (mIU/l)	2,2 ± 1,8	2,2 ± 1,8	0,95
hsCRP (mg/l)	2,2 ± 2,2	1,8 ± 1,4	0,24
WBC (× 10 9/l)	6,2 ± 1,4	6,3 ± 1,5	0,46
Palenie tytoniu n (%)	13 (23)	15 (27)	0,75
Nadciśnienie tętnicze n (%)	11 (20)	13 (23)	0,61
Retinopatia n (%)	16 (28)	18 (32)	0,61
Cukrzycowa choroba nerek n (%)	8 (14)	10 (18)	0,61
Neuropatia n(%)	7 (12,5)	11 (20)	0,13
BMI (body mass index) — wskaźnik masy ciała; SBP (systolic blood pressure) — skurczowe ciśnienie tętnicze; DBP (diastolic blood pressure) — rozkurczowe ciśnienie tętnicze; HbA1c (glycated haemoglobin) — hemoglobina glikowana; LDL-C (low-density lipoprotein-cholesterol) — cholesterol frakcji LDL; HDL-C (high-density lipoprotein-cholesterol) — cholesterol frakcji HDL; GFR (glomerular filtration rate) — współczynnik przesączania kłębuszkowego według wzoru MDRD; TSH (thyroid stimulating hormone) — hormon tyreotropowy; hsCRP (high-sensitivity C-reactive protein) — białko C-reaktywne oznaczane metodą wysoce czułą; WBC (white blood cells) — liczba białych krwinek

Dyskusja

Związek hiperglikemii z wystąpieniem przewlekłych powikłań cukrzycy nie budzi wątpliwości. W przeprowadzonym w latach 80. XX wieku badaniu wieloośrodkowym Diabetes Control and Complications Trial (DCCT) wykazano, że każda, nawet niewielka poprawa kontroli glikemii opóźnia rozwój i progresję mikroangiopatii u chorych na cukrzycę typu 1 [9].

Zarówno ostry, jaki i przewlekły stan zapalny istotnie wpływają na wartość glikemii, przyczyniając się do trudności w uzyskaniu właściwego wyrównania metabolicznego cukrzycy. W ten sposób pogarszają odległe rokowanie pacjentów z cukrzycą i zwiększają ryzyko rozwoju przewlekłych powikłań. Obecność stanu zapalnego i hiperglikemia nasilają produkcję reaktywnych form tlenu z równoczesnym osłabieniem aktywności układów antyoksydacyjnych. Indukowany w tym stanie patologiczny stres oksydacyjny bierze udział w destrukcji śródbłonka [10]. Eliminacja ognisk zapalnych wydaję się jednym z ważniejszych elementów terapii pacjentów z cukrzycą. Wierusz-Wysocka i wsp. stwierdzili, że obecność bezobjawowej bakteriurii, ropni okołozębowych czy przewlekłego zapalenia migdałków podniebiennych u osób z cukrzycą typu 1 i typu 2 wiązała się z istotnie wyższym stężeniem nadtlenku wodoru we krwi [11]. Z kolei Mealey i wsp. wykazali, że chorzy na cukrzycę z zapaleniem przyzębia mają 4-krotnie większe ryzyko zdarzeń sercowo-naczyniowych, 2-krotnie większe ryzyko zgonu z powodu choroby niedokrwiennej serca i 3-krotnie większe ryzyko cukrzycowej choroby nerek [12].

Przewlekłe zapalenie tkanki chłonnej gardła należy do najczęstszych stanów zapalnych w praktyce lekarskiej [13], również w grupie pacjentów z cukrzycą. Wyniki badań własnych potwierdzają celowość usuwania ogniska przewlekłego stanu zapalnego jako czynnika utrudniającego osiągnięcie przyjętych glikemicznych celów terapeutycznych. Pacjenci poddani tonsillektomii w obserwacji krótkoterminowej (trzytygodniowej i trzymiesięcznej) [7, 8] osiągnęli istotną statystycznie redukcję wartości HbA1c. W niniejszej pracy wykazano, że w ocenie długoterminowej po średnio 2 latach od tonsillektomii utrzymywana była lepsza kontrola glikemii. U 32% badanych usunięcie zmienionych ropnie migdałków pozwoliło osiągnąć ogólny cel glikemiczny wyrażony wartością HbA1c < 7%.

Rydzewski i wsp. wykazali istotne obniżenie stężenia w surowicy CRP po zabiegu tonsillektomii u osób bez zaburzeń metabolizmu glukozy [14]. W badaniach własnych u chorych na cukrzycę typu 1 nie odnotowano wpływu usunięcia zmienionych zapalnie migdałków na wartości CRP i WBC. Ten zaskakujący wynik tłumaczyć można faktem, że z badania wykluczono pacjentów z ostrym stanem zapalnym i wartością hsCRP > 10 mg/l. Ponadto u większości pacjentów przed zabiegiem tonsillektomii stężenie CRP w surowicy nie przekraczało wartości referencyjnych. Wyniki wielu badań wskazują na wyjściowo podwyższony poziom CRP u pacjentów z cukrzycą zarówno typu 1, jak i 2 w porównaniu z osobami zdrowymi [15, 16]. Wyjaśnienie tego zjawiska jest wielowątkowe. Może mieć to związek z aktywnością tkanki tłuszczowej, zwłaszcza brzusznej, gdyż adipocyty są istotnym miejscem syntezy czynnika syntezy nowotworu alfa (TNF-alfa, tumor necrosis factor alpha) i interleukiny 6 (IL-6), która z kolei stymuluje produkcję CRP w wątrobie [17]. Istotną rolę odgrywa również zmniejszona produkcja adiponektyny i zwiększony poziom leptyny [18, 19]. Wiele doniesień wskazuje na podwyższony poziom CRP u pacjentów z cukrzycą typu 1 i prawidłowym BMI [16]. Czynnikiem sprawczym wydaje się hiperglikemia, która poprzez końcowe produkty glikacji białek, stres oksydacyjny czy też zaburzenia w regulacji wydzielania cytokin, indukuje subkliniczny przewlekły stan zapalny (low-grade inflammation) [2].

Zatem w grupie pacjentów z cukrzycą zmiany w zakresie CRP związane z likwidacją ognisk zapalnych mogą nie być tak zauważalne jak u osób bez cukrzycy.

Obecność przewlekłego ogniska zapalnego u osób z cukrzycą wpisuje się w mechanizmy „błędnego koła” przyczynowo-skutkowego. Poprawa kontroli glikemii u osób z cukrzycą typu 1 po eliminacji przewlekłego zapalenia migdałków podniebiennych stanowi mocny argument promujący tonsillektomię w uzasadnionych przypadkach. Korzyści bowiem wydają się przewyższać obawy lekarzy związane z zabiegami operacyjnymi u osób z cukrzycą i możliwością wystąpienia powikłań krwotocznych, zwiększonego ryzyka rozwoju zakażeń i upośledzonego gojenia ran.

W ocenianej grupie u żadnego z pacjentów nie stwierdzono powikłań związanych z zabiegiem tonsillektomii.

Autorzy pracy zdają sobie sprawę z wad analizy retrospektywnej i braku grupy kontrolnej, które limitują wartość uzyskanych wyników. Eliminacja utajonych ognisk zakażenia w ośrodku poznańskim jest postępowaniem rutynowym od czasu przeprowadzonych i opublikowanych na początku lat 90. XX wieku badań uzasadniających takie postępowanie. Z tego powodu dobranie grupy kontrolnej w ocenie retrospektywnej natrafiło na obiektywne trudności. Pomimo to autorzy uważają, że przeprowadzona analiza odległych wpływów tonsillektomii, eliminującej przewlekłe ognisko zapalne, jest klinicznie przydatna i potwierdza celowość takiej procedury.

Wnioski

U osób z cukrzycą typu 1 i obecnością przewlekłego ropnego zapalenia migdałków podniebiennych zabieg tonsillektomii wywiera korzystny wpływ na parametry kontroli glikemii. Uzyskane wyniki uzasadniają zalecenia dotyczące eliminacji ognisk zapalnych u osób z cukrzycą.

Oświadczenie o konflikcie interesów

Autorzy nie zgłaszają konfliktu interesów.

PIŚMIENNICTWO

1. 1. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego. Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę 2013. Diabetol. Klin. 2013; 2 (supl. A): A1–A70.
2. 2. Zozulińska D.,Wierusz-Wysocka B. Hyperglycaemia and inflammation are culprits of late complications. Arch. Med. Sci. 2005; 1: 115–118.
3. 3. King G.L. The role of inflammatory cytokines in diabetes and its complications. J. Clin. Periodontol. 2008; 79: 1527–1534.
4. 4. Navarro J.F., Mora C. Role of inflammation in diabetic complications. Nephrol. Dial. Transplant. 2005; 20: 2601–2604.
5. 5. Lin J., Glynn R.J., Rifai N. i wsp. Inflammation and progressive nephropathy in type 1 diabetes in the Diabetes Control and Complications Trial. Diabetes Care 2008; 31: 2338–2343.
6. 6. Brownlee M. The pathobiology of diabetic complications. A unifying mechanism. Diabetes 2005; 54: 1615–1625.
7. 7. Obrębowski A., Zozulińska D., Majchrzak A.,Wierusz-Wysocka B. Wpływ przewlekłych ognisk zapalnych na kontrolę metaboliczną u chorych z typem 1 cukrzycy. Otolaryngol. Pol. 1997; 51 (supl. 24): 395–397.
8. 8. Wysocka B.W., Zozulinska D., Obrębowski A., Majchrzak A. Eliminacja przewlekłych ognisk zapalnych u chorych z typem 1 cukrzycy poprawia kontrole metaboliczną. Diabetol. Pol. 1997; 4: 46.
9. 9. The Diabetes Control and Complications Trial. The effect of intensive treatment of diabetes on the development and progression of long-term complications in insulin-dependent diabetes mellitus. N. Engl. J. Med. 1993; 329: 977–986.
10. 10. Oever I., Raterman H.G., Nurmohamed M.T., Simsek S. Endothelial dysfunction, inflammation, and apoptosis in diabetes mellitus. Mediators Inflamm. 2010; article ID 792393.
11. 11. Wierusz-Wysocka B., Wysocki H., Byks H., Zozulińska D., Wykrętowicz A., Kaźmierczak M. Metabolic control quality and free radical activity in diabetic patients. Diabetes Res. Clin. Pract. 1995; 27: 193–197.
12. 12. Mealey B.L., Rose L.F. Diabetes mellitus and inflammatory periodontal diseases. Curr. Opin. Endocrinol. Diabetes Obes. 2008; 15: 135–141.
13. 13. Michalak J., Przewlekłe zapalenie migdałków podniebiennych. Przew. Lek. 2006; 8: 28–29.
14. 14. Rydzewski B.,Musialik R. Influence of tonsillectomy in adults on the concentration and glycosylation profile of acute phase proteins. Otolaryngol. Pol. 2003; 57: 369–376.
15. 15. Gomes M.B., Piccirillo L.J., Nogueira V.G., Matos H.J. Acute-phase proteins among patients with type 1 diabetes. Diabetes Metab. 2003; 29: 405–411.
16. 16. Zaciragic A., Mulabegovic N., Huskic J. i wsp. Increased serum C-reactive protein concentration is associated with body mass index but not with glycated haemoglobin in patients with type 1 diabetes mellitus with body mass index within normal range. Br. J. Diabetes Vasc. Dis. 2011; 11: 249.
17. 17. Bulló M., García-Lorda P., Megias I., Salas-Salvadó J. Systemic inflammation, adipose tissue tumor necrosis factor, and leptin expression. Int. J. Obes. Relat. Metab. Disord. 2003; 11: 525–531.
18. 18. Bogdański P., Chyrek R., Pupek-Musialik D., Jabłecka A. Ocena stężenia wybranych białek ostrej fazy u chorych na zespół metaboliczny. Pol. Merk. Lek. 2006; 121: 12–14.
19. 19. Kern P., Ranganathan S., Li C. Adipose tissue tumor necrosis factor and interleukin-6 expression in human obesity and insulin resistance. Am. J. Physiol. 2001; 280: 745–751.