Kardiografia impedancyjna Celem pracy była ocena przydatności kardiografii impedancyjnej do badania zmian hemodynamicznych u chorych z zaburzeniami przewodzenia przedsionkowo-komorowego.
W pracy przedstawiono zapisy hemodynamiczne w zaburzeniach przewodzenia przedsionkowo-komorowego serca I, II i III° rejerestrowane za pomocą kardiografii impedancyjnej. Zastosowano kardiografię impedancyjną do oceny objętości wyrzutowej (SV) w kolejnych ewolucjach serca.
Badania wykonano u 5 chorych z zaburzeniami przewodzenia przedsionkowo-komorowego (AV) I, II i III°. Do rejestracji kardiogramu impedancyjnego zastosowano metodę 4-elektrodową złożoną z dwóch okrężnych elektrod prądowych i punktowych elektrod pomiarowych. Jednocześnie rejestrowano dz/dt, II odprowadzenie EKG oraz DZ. Przedstawiono analizę 3-minutowego zapisu kardiogramu impedancyjnego chorego z blokiem A-V II° z periodyką Wenckebacha.
Oceniono w kolejnych ewolucjach serca: objętość wyrzutową (SV), odstęp PQ, poprzedzający odstęp R-R, czas sprzężenia między pobudzeniem elektrycznym przedsionków a maksymalną zmianą ich objętości (czas P-A dz/dt). Wykazano stałe sprzężenie między elektryczną i mechaniczną czynnością przedsionków. Stwierdzono zmiany odstępu PQ w zakresie od 253 ms do 463 ms i zmiany poprzedzającego odstępu R-R od 700 ms do 1061 ms. Wykazano istotną zależność SV od poprzedzającego odstępu R-R oraz od PQ: SV = - 34,47 + 0,09746 R-R; r = 0,83, p = 0,00002; oraz SV = 100,8 - 0,1557 PQ; r = - 0,63, p = 0,0005. Stwierdzono, że za pomocą kardiografii impedancyjnej można oceniać zmiany hemodynamiczne u chorych z zaburzeniami przewodzenia przedsionkowo-komorowego serca.(ESS 1995; 1: 28-35)