Zmienność ciśnienia i tętna w cukrzycy insulinoniezależnej Celem pracy była ocena dobowych wahań ciśnienia krwi i częstości akcji serca w łagodnym i umiarkowanym nadciśnieniu tętniczym (H) z cukrzycą (NIDDM) (grupa A) lub bez (grupa B). Wykonano 24-godzinne ambulatoryjne monitorowanie ciśnienia (co 1/3 godz. w ciągu dnia i co 1/2 godz. w nocy, Spacelabs 90207) u 40 nadciśnieniowców w wieku 51,2 ± 9,0 lat z NIDDM, kontrolowaną tylko dietą lub doustnymi lekami hipoglikemicznymi i u 40 dobranych pod względem wieku, płci i BMI nadciśnieniowców bez cukrzycy w wieku 48,5 ± 7,2 lat bez leczenia hipotensyjnego. Średnie wartości ciśnienia skurczowego i rozkurczowego były zbliżone w obu grupach, wynosząc odpowiednio w ciągu całej doby: A - 138,9 ± 13,8/85,0 ± 9,5, B - 138,7 ± 15,7/87,2 ± 10,6; w okresie czuwania: A - 143,0 ± 13,4/88,6 ± 9,6, B - 144,7 ± 16,3/92,2 ± 10,5; w okresie snu: A - 129,9 ± 17,1/77,0 ± 11,5, B - 127,0 ± 18,0/77,3 ± 12,9. Dobowa zmienność ciśnienia tętniczego była w grupie A znamiennie mniejsza w okresie czuwania zarówno dla ciśnienia skurczowego, jak i rozkurczowego, i wynosiła odpowiednio: A - SD SBP 13,1 ± 3,0, B - 15,3 ± 5,8 mm Hg, p < 0,05; A - SD DBP 10,4 ± 2,8, B - 11,9 ± 3,5 mm Hg, p < 0,05. Natomiast w godzinach nocnych zmienność ciśnienia skurczowego w grupie A była znamiennie większa w porównaniu z grupą B: A - SD SBP 12,5 ± 2,1, B - 10,6 ± 2,7 mm Hg, p < 0,05. Zmienność rozkurczowego ciśnienia w okresie snu była porównywalna w obu grupach. Różnica dzienno-nocna ciśnienia skurczowego wynosiła: A - 13,1 ± 10,5, B - 20,6 ± 22,0 mm Hg, p < 0,05. Częstość akcji serca wynosiła odpowiednio w okresie czuwania: A - 88,1 ± 14,7, B - 83,6 ± 13,3 min-1, p < 0,05; w okresie snu: A - 74,3 ± 16,3, B - 69,0 ± 11,0 min-1, p < 0,05. Natomiast różnica dzienno-nocna częstość tętna i zmienność częstości tętna w okresie snu i czuwania nie różniły się pomiędzy grupami.
Wniosek: mniejsza różnica dzienno-nocna ciśnienia skurczowego i rozkurczowego, większa zmienność ciśnienia skurczowego w okresie snu oraz wyższa częstość tętna zarówno w dzień, jak i w nocy w grupie chorych z NIDDM wydają się być wczesną oznaką dysfunkcji układu autonomicznego odzwierciedlającą zmniejszenie czułości baroreceptorów i/lub zaburzenia równowagi współczulno-wagalnej. (ESS 1996; 3: 32-37)