Granica możliwości leczniczych u chorego z arytmią komorową

Abstract

Celem pracy jest przedstawienie wyników zastosowania różnych metod terapii niefarmakologicznej u chorego z napadowym częstoskurczem komorowym (VT) opornym na leki przeciwarytmiczne. Był to mężczyzna w wieku 57 lat z wieloletnim nadciśnieniem oraz pozawałową dysfunkcją lewej komory, chorobą dwunaczyniową, tętniakiem aorty brzusznej i umiarkowaną niewydolnością nerek. Choremu wszczepiono przezżylnie ICD Phylax 03. Z powodu burzy elektrycznej u chorego w przeciągu 3 tygodni miało miejsce 12 elektrowstrząsów oraz 239 razy użyta była stymulacja przeciwarytmiczna - w przewadze skuteczna. Przeprowadzono nieudaną próbę przezskórnej ablacji ogniska arytmogennego z dostępu od strony prawej komory. Wykonano operację pomostowania wieńcowego (LAD, D1) oraz antyarytmiczną - chorego nie wyprowadzono z krążenia pozaustrojowego. Przypadek ilustruje, że mimo ogromnego postępu terapeutycznego istnieją chorzy, wobec których możemy być bezradni.