Trimetazydyna ogranicza elektrokardiograficzne objawy wczesnego działania kardiotoksycznego pochodnych antracyklinowych

Abstract

Cel pracy: Rozpoznanie wczesnego działania kardiotoksycznego pochodnych antracyklinowych opiera się najczęściej na ocenie zmian standardowego elektrokardiogramu. Biorąc pod uwagę wyniki badań doświadczalnych, podjęto przy pomocy trimetazydyny próbę ograniczenia objawów wczesnej kardiotoksyczności pochodnej antracyklinowej - epirubicyny (E).
Materiały i metody: 32 pacjentów (5 mężczyzn) w średnim wieku 55 ± 9 lat z chorobą nowotworową (81% - rak piersi) leczonych E w standardowy sposób (90 mg/m2 powierzchni ciała co 3 tygodnie) zostało losowo podzielonych na dwie grupy: I (n = 17) - w której podczas całej terapii E podawano T w dawce 3 x 20 mg dziennie i II (n = 15) - bez T. U wszystkich pacjentów przed rozpoczęciem terapii E i po piątym cyklu leczenia przeprowadzono ocenę stanu klinicznego oraz wykonano standardowy 12-odprowadzeniowy elektrokardiogram, w którym oceniano: częstość pracy serca, skorygowane odstępy PQ i QT, czas trwania zespołu QRS, wskaźnik Sokolowa i Lyona (SV1 + RV5), wskaźnik obniżenia odcinków ST oraz obecność ujemnych załamków T.
Wyniki: Wyjściowo obserwowane grupy nie różniły się istotnie pod względem analizowanych danych. Natomiast po piątym cyklu leczenia E pacjenci I grupy byli w lepszym stanie klinicznym. W grupie tej obserwowano: wolniejszą czynność serca (84 - 12 vs 104 ± 18/min; p = 0,009), krótszy czas trwania zespołu QRS (0,079 ± 0,002 vs 0,085 ± 0,007 s; p = 0,02), większy wskaźnik Sokolowa i Lyona (19 + 5 vs 12 + 7 mm; p = 0,04), mniejszy wskaźnik obniżenia odcinków ST (0,45 + 0,39 vs 0,83 ± 0,53 mm; p = 0,06) oraz mniejszy odsetek pacjentów z ujemnymi załamkami T (25% vs 60%; p = 0,05).
Wnioski: Uzyskane wyniki wskazują, że trimetazydyna ogranicza elektrokardiograficzne objawy wczesnej kardiotoksyczności pochodnych antracyklinowych.