Cel: Celem pracy była ocena skuteczności trójfosforanu adenozyny (ATP) w przerywaniu napadowych częstoskurczów nadkomorowych (pSVT).
Materiały i metody: Badana grupa składała się z 20 chorych (14 kobiet i 6 mężczyzn), średnia wieku 49 ± 14 lat. U 11 z nich (55%) nie stwierdzono organicznej choroby serca, u 4 (20%) rozpoznano chorobę niedokrwienną serca, a u 5 (25%) zespół wypadania płatka zastawki mitralnej. Przeciętny czas trwania pSVT wywołanego stymulacją przezprzełykową wynosił od 30 s do 5 min (średnio 2,4 min). U 22 osób (60%) rozpoznano częstoskurcze nawrotne z obecnością dodatkowej drogi przewodzenia (zespół WPW), u pozostałych 8 (40%) - częstoskurcze nawrotne przedsionkowo-węzłowe. ATP podawano dożylnie w trakcie częstoskurczu, co minutę zwiększając dawkę (3, 6, 9, 12 mg). W wypadku gdy podanie 12 mg ATP i. v. okazywało się nieskuteczne, pSVT przerywano szybką lub programowaną stymulacją lewego przedsionka.
Wyniki: Dzięki podawaniu ATP przerwanie częstoskurczu osiągnięto u 18 chorych (90%). Dawka 6 mg ATP i. v. okazała się wystarczająca u 3 chorych (16,6%), 9 mg - u 12 chorych (66,6%), a 12 mg - u 3 chorych (16,6%). U 2 osób (10%) po podaniu ATP obserwowano przejście pSVT w trzepotanie i migotanie przedsionków (ustępujące samoistnie). U 3 pacjentów (15%) wystąpił przemijający blok przedsionkowo-komorowy II stopnia i III stopnia. U kolejnych 3 chorych po dożylnym podaniu ATP zauważono skurcze dodatkowe pochodzenia przedsionkowego, a u 6 - komorowego. W trakcie podawania ATP stwierdzono następujące objawy uboczne: ucisk w klatce piersiowej u 5 chorych, duszność u 7 i uczucie gorąca u 9. Były one krótkotrwałe i przemijające.
Wnioski: ATP jest skutecznym i bezpiecznym lekiem w doraźnym przerywaniu napadów pSVT Najmniejsza efektywna dawka leku wynosi 6 mg ATP i.v.