Wartość efektywnej refrakcji węzła zatokowego wyznaczanej stymulacją przezprzełykową w diagnostyce choroby węzła zatokowego

Abstract

Wstęp: Z opracowaniem metodyki wyznaczania efektywnej refrakcji węzła zatokowego (ERP-SN) wiązano nadzieję na poprawę diagnostyki choroby węzła zatokowego (SSS), szczególnie przy skąpych objawach elektrokardiograficznych. Jednak istotne rozbieżności wyników nielicznych prac skłaniają do szerszego opracowania tematu na podstawie liczniejszej grupy badanych i nieinwazyjnej diagnostyki.
Cel pracy: Określenie przydatności ERP-SN wyznaczanej metodą przezprzełykowej stymulacji lewego przedsionka w diagnostyce SSS. Określenie wpływu farmakologicznej blokady autonomicznej na ERP-SN. Materiał i metodyka: Grupę badaną (gr. I) stanowiło 30 pacjentów z SSS (13 K, 17 M, wiek 59 ± 13 lat); grupę kontrolną (gr. II): 59 pacjentów z prawidłową funkcją SN (34K, 25M, wiek 48 ± 15 lat). ERP-SN wyznaczano przed i w trakcie blokady autonomicznej (propranolol i atropina) metodą opisaną przez Kerra i Straussa, ale przy pomocy stymulacji przezprzełykowej (100/min i 120/min). Wyznaczano też SNRT, CSNRT i PW.
Wyniki: ERP-SN można było wyznaczyć u 33% w gr. I i 37% w gr. II. Nie stwierdzono statystycznie istotnych różnic pomiędzy średnimi wartościami ERP-SN w obu grupach, zarówno przed, jak i w trakcie farmakologicznej blokady autonomicznej. Dotyczy to ERP-SN przy stymulacji 100/min i 120/min. Zanotowano tendencję do skracania ERP-SN w trakcie blokady autonomicznej, ale istotność statystyczną (p < 0,05) osiągnięto jedynie w grupie II dla ERP-SN/100 (z 341 ± 51 do 300 ± 52 ms).
Wnioski: Wyznaczanie ERP-SN metodą przezprzełykowej stymulacji lewego przedsionka jest nieprzydatne w diagnostyce SSS. Farmakologiczna blokada autonomiczna propranololem i atropiną skraca u większości osób ERP-SN. ERP-SN wydłuża się przy wzroście częstotliwości stymulacji przedsionka.